دستيابي به الگوهاي مطلوب طراحي براي كودك اوتيسم به منظور افزايش كيفيت زندگي آنها

كودكان در هر جامعه اي ، سرمايه هاي بزرگي در جهت رشد و ترقي آن جامعه محسوب مي شوند، بنابراين بايد تلاش كرد تا آن ها مسير آسيب پذير كودكي را با كمترين خطر سپري كنند. محيط به عنوان يكي از عوامل موثر بر روحيه انسان بايد به تفاوت هاي افراد اهميت دهد و پاسخگوي نيازهاي متفاوت آن ها باشد، به همين خاطر بايد سعي شود محيط با نيازهاي اساسي روحي انسان هماهنگ گردد، شرايط خاص كودكان مبتلا به اوتيسم، طراحي محيطي مناسب، جهت كنترل رفتار و بهبود سلامت رواني آن ها را مي طلبد. جامعه معماري ايران محروم از هرگونه استاندارد و ضوابط ساختاري و فيزيكي براي مراكز مخصوص بيماري اوتيسم است، .فضاهاي درمان و آموزشي مختص اين كودكان به صورت تخصصي فقط در معدودي از كشورها نظير آمريكا و آلمان به كار گرفته مي شوند، و در ايران ساختماني با استانداردهاي مخصوص اين كودكان، وجود ندارد. از اين رو هدف از اين مقاله، مطالعه روي قشري از جامعه است كه شايد كمتر مورد توجه قرار گرفته اند و همين طور به دست آوردن ضوابط و استانداردهاي و بايد و نبايدهاي معماري در جهت ارتقاي كيفيت زندگي كودك اوتيسم مي باشد. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي – تحليلي و مبتني بر مطالعه و بررسي نمونه هاي موردي بر روي چند مركز آموزشي كودكان اوتيسم در جهان است و نتيجه حاصل از اين پژوهش بيانگر اين است كه فضاهاي آموزشي و توان بخشي براي كودكان اوتيسم بايد داراي پتانسيل هاي لازم بر پايه شناخت ويژگي هاي روحي، رواني و رشد آ ن ها بوده و وجود فضاهاي متنوع با مبلمان خاص و رنگ آميزي هاي مناسب در فضاهاي داخلي و خارجي باعث آموزش بهتر و كشف خلاقيت و كنترل اختلالات حسي در كودكان مبتلا به اوتيسم مي شود.