واكاوي تجارب جهاني در خصوص مديريت آموزش هاي علمي كاربردي: آموزه هايي براي آموزش هاي علمي كاربردي كشاورزي كشور

Exploring world experiences with management of the Scientific-Applied Education : Guidelines for Scientific-Applied Education in Agriculture

نقش آموزش در ارتقاء و بهبود كيفيت نيروي انساني و تاثير اقتصادي آن يعني افزايش بهره وري توليد، غيرقابل انكار مي باشد. در گذشته مهارتهاي شغلي در حين كار آموخته مي شد اما با صنعتي شدن جوامع، توسعه روش ها و ابزار و پيچيدگي مهارت ها، روش قديمي استاد شاگردي كار آيي خود را از دست داد و لذا بحث آموزش هاي حرفه اي مطرح شد . با تخصصي شدن مشاغل و در هم تنيدگي دانش و فن ، به نظر مي رسد كه اساسا تسلط بر شغل و انجام بهينه آن بدون آگاهي از مباني علمي آن حرفه ممكن نيست. اين روند سرمايه گذاري در آموزش هاي علمي - كاربردي را در بخش هاي مختلف از جمله كشاورزي در پي داشته است. اثربخشي آموزش هاي علمي - كاربردي در مسير تحقق هدف هاي برشمرده شده نيازمند تحقق مديريت كيفيت جامع در نظام مربوطه است با توجه به چنين ضرورتي، اين تحقيق با هدف واكاوي تجارب جهاني در خصوص مديريت آموزش هاي علمي كاربردي و انطباق آنها با شرايط ايران به انجام رسيده است. براي دستيابي به اين موضوع در اين مقاله به مباحثي از قبيل رويكرد دانشگاه علمي كاربردي كشاورزي و فعاليت هاي آن، تجارب جهاني و انطباق آن با شرايط ايران پرداخته شده است و سعي شده ساز و كارهاي مقتضي براي مديريت و كيفيت نگر آموزش هاي علمي - كاربردي كشاورزي ارايه شود.

Education role is undeniable in promoting and improving quality of the workforce and its economic impacts, i.e., increased crop productivity. In the past, job skills used to be imparted as on the job training services, but industrialization, and development of new methods, tools, and complex skills make methods of old master-driven discipline outdated and therefore the issue of professional training was introduced. With specialization in jobs and intermingling of knowledge and technology, dominating on a job and doing it without improved awareness of its technical principles is essentially not possible. This process brought about further investment in scientific-applied education in various parts of agriculture. Effectiveness of such method towards realization of the objectives, articulated as above, requires implication of the total quality management system. With regard to such a necessity, this study tends to explore the global experiences with application and adaptation of management of scientific-applied education in Iranian agriculture. To this end, this article focuses on certain subjects including agricultural scientific-applied university and its activities, world experience and its compliance with Iranian condition, followed by offering due mechanisms for anchoring quality-sensitive management in scientific-applied education of agriculture.