بررسي تأثير محتواي آموزشي مركز آموزش عالي كشاورزي كرج در توانمندسازي فراگيران

Examination Impacts of Curricula on Trainees' Empowerment in Karaj Higher Agricultural Education Center

هدف كلي اين تحقيق بررسي تأثير محتواي آموزشي مركز آموزش عالي كشاورزي كرج در توانمندسازي فراگيران» مي باشد. پژوهش حاضر از لحاظ نوع و ماهيت تحقيق، كاربردي و از نظر كنترل متغيرها، از نوع توصيفي و همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل دو گروه آموزشگران و فراگيران مركز آموزش عالي كشاورزي واقع در محمد شهر كرج مي باشد. حجم نمونه با استفاده از سرشماري بوده است كه 52 پرسشنامه بين آموزشگران توزيع شد و نرخ بازگشت آن 88/461 درصد بوده است و 150 پرسشنامه بين فراگيران توزيع شد كه نرخ بازگشت آن 87/33 درصد بود. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش دو نوع پرسشنامه بود كه به طور مجزا براي دو گروه آموزشگران و فراگيران مركز آموزش عالي كشاورزي بكار گرفته شد. روايي اين ابزار با توجه به نظرات گروهي از اساتيد دانشگاهي و صاحب نظران، و پس از اعمال نقطه نظرات اصلاحي آنان، به اثبات رسيد. در ارزيابي پايايي، از ضريب كرونباخ براي پرسشنامه آموزشگران و فراگيران استفاده شد كه نشان دهنده پايايي مطلوب ابزار تحقيق مي باشد. همچنين به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات گردآوري شده از نرم افزار Spss11 . 5 بهره گرفته شد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه از ديدگاه هر دو گروه مورد مطالعه بين وضعيت فعلي و مطلوب محتواي آموزشي مركز آموزش عالي كشاورزي كرج اختلاف معني داري وجود دارد. بر اساس يافته هاي اين تحقيق برخي راه كارهاي آموزشي مثل بالا بردن مهارت هاي حل مسئله فراگير، ايجاد محيطي مناسب براي يادگيري كارآفريني و بالا بردن مهارت هاي ارتباطي فراگير پيشنهاد شد، و از مؤثرترين راه كارهاي آموزشي در توسعه كارآفريني در مركز آموزش عالي كشاورزي مورد مطالعه محسوب مي شوند. بين نگرش آموزشگران و فراگيران در خصوص تأثير محتواي آموزشي بر توانمندي كارآفرينانه فراگيران اختلاف معني داري وجود ندارد.

The research focuses on investigating impacts of curricula on trainees' empowerment in Karaj Higher Agricultural Education Center. The type of study is applied and the method is descriptive-correlative. The main approach is quantitative. The research populations are two groups of trainers and trainees in higher agriculture education center. The sample size is calculated by Cochran formula and it is assigned randomly. 56 trainers as well as 131 students were selected and studied. Two types of questionnaires were used in two groups of population for data collection purpose. They were used separately to collect information on the mentioned groups at Higher Agricultural Education Center of Karaj. Reliability of the questionnaire was estimated to be 0.87 and 0.75 and SPSS-11.5 was utilized to analyze the collected information. The research results show that based on views of two studied groups; there is a significant difference between the present and favorite educational curricula and methods of Karaj Higher Agricultural Education. Based on the research findings, some training solutions including certain educational guidelines e.g., up-scaling overall skills in problem-solving, creating enabling beds for entrepreneurship, and enhancing communicative capabilities were offered. There is not a significant difference between the views of trainers and students on the impacts of most training contexts on the students' entrepreneurship capabilities. Based on the factor analysis results, the effective factors on entrepreneurship development in Higher Agricultural Education Center were mainly originated from training methods, training content, qualifications of trainers and the trainees, management and organization, training facilities and equipments, and individual factors.