ارزيابي استراتژيهاي طراحي پل عابرپياده در اقليم گرم و خشك با رويكرد بيونيك

محدوديت هاي طراحي در اقليم گرم و خشك براي طراحان و مهندسان از جمله چالش هايي است كه با الهام از خود اكوسيستم و ارگانيسم هايي كه در اين اقليم در حال زيست و بقا هستند قابل حل است. در اين مقاله مشكلات طراحي معماري پلهاي عابرپياده در اقليم گرم و خشك مورد ارزيابي قرار گرفته و با استفاده از روش مبتني بر مسيله در طراحي بيونيك و تحليل چند نمونه از استراتژي هاي طبيعت، راهكارهاي مناسب ارايه شده است. گرما، تابش مستقيم آفتاب، آسيب پذيري مصالح در برابر حرارت، هزينه زياد نعميرات، تغيير شكل سازه و تهيه مصالح مناسب از جمله مشكلات خاص براي طراحي پلها در اين مناطق به شمار مي روند. راهكارهاي طبيعت براي طراحي پل عابرپياده در پنج حوزه؛ هندسه، سازه، مكانيزم، انرژي و هوشمندسازي ارايه شده تا با به كارگيري اين الگوها طراحي اكولوژيك و پايدار پل عابرپياده در اين اقليم ميسر گردد. در حوزه سازه مشكلات تهيه مصالح ، عمل آوري و ساخت ايجاب مي كند كه استفاده از مصالح بومي ارتقاء يافته و يا مصالح قابل توليد كارخانه اي در اولويت قرار گيرند. در اين تحقيق تلاش بر اين است تا نمونه هاي ارايه شده در حوزه هاي مختلف، از سطوح گوناگون الهام گيري از طبيعت و ارگانيسم ها انتخاب گردد و نتيجه اين الهام گيري دست يابي به راه حلهاي چند منظوره جهت طراحي بهينه و پايدار در پل عابرپياده باشد. دستيابي به چنين استراتژي هايي در طرح معماري و مهندسي سازه، از طريق همكاري محققان بيولوژيست با مهندسين و طراحان و انجام پژوهش هاي ميان رشته اي محقق مي گردد .