بررسي آزمايشگاهي رفتار تير بتني با وصله مكانيكي در بارگذاري استاتيكي رفت و برگشتي

سالهاست كه ساختمان هاي بتني در صنعت ساختمان طراحي و ساخته مي شوند. بسياري از اين سازه ها در مناطق لرزه خيز مانند بخش وسيعي از سرزمين ايران احداث مي گردند. در انواع ساختمانهاي بتني به دليل محدوديت طول ميلگرد براي تامين يكپارچگي از انواع وصله مانند پوششي، مكانيكي، جوشي استفاده مي شود. در بعضي شرايط به دليل محدوديت اجرايي امكان استفاده از وصله پوششي وجود ندارد كه وصله مكانيكي مي تواند گزينه جايگزين مناسبي باشد. در اين تحقيق، با ساخت 4 نمونه تير بتني ( 2 عدد بدون وصله با قطر 20 ميلي متر و 2 عدد با وصله مكانيكي با قطر 16 و 20 ميلي متر) در ابعاد واقعي با طول دهانه حدود 3 متر و سطح مقطع 250 در 300 ميليمتر به بررسي رفتار و مقايسه عملكرد تير بتني با و بدون وصله مكانيكي پرداخته شد. تيرهاي بتني در دو انتها داراي تكيه گاه مفصلي است و دو بار متمركز در يك سوم دهانه بر تير وارد مي گردد كه وصله مكانيكي در محدوده يك سوم مياني روي ميلگرد پايين قرار دارد. جهت اطمينان از عملكرد مناسب وصله مكانيكي، تيرهاي بتن مسلح تحت بارگذاري استاتيكي بارافزون رفت و برگشتي قرار گرفت و عملكرد تير با اندازه گيري نيرو و تغيير شكل وسط دهانه مورد ارزيابي قرار گرفت. با توجه به نتايج حاصل از اين بررسي آزمايشگاهي، ميلگرد داراي اين نوع وصله رفتاري مشابه با ميلگرد سرتاسر بدون وصله دارد. بنابراين، در صورت اجراي و نصب مناسب وصله مكانيكي، استفاده از آن حتي در مناطق لرزه خيز قابل پذيرش است.