استفاده از نقوش هندسي ايراني در ايجاد ساختار سازه اي فرم معماري نمونه موردي، استفاده از آرايه هاي داخلي گنبد شيخ لطف الله اصفهان

سازه در معماري به عنوان يكي از وجوه مهم در شكل گيري فضا مطرح است اما كمتر از منظر زيباشناسي به آن توجه مي شود؛ حالآنكه در معماري سنتي ايران هندسه، زيبايي و سازه عواملي هستند كه در ارتباطي منسجم باهم قرار دارند بنابراين نزديك شدن به ريشه هاي معماري سنتي مي تواند به حل يكي از مهمترين چالش هاي معماري امروز كه عدم يكپارچگي بين سازه و معماري است، بيانجامد. در ميان عناصر هندسه معماري ايراني، گره ها به عنوان واحدهايي مدولار، با قابليت توسعه در دو محورy و x و داراي ارزشهاي بصري هستند و بنابراين به نظر مي رسد بتوانند الگوي مناسبي براي ايجاد سيستم هاي سازه اي نوين باشند. در اين مقاله از ميان وجوه گوناگون فرم سازهاي، وجه زيبايي در كنار كارايي مناسب مد نظر قرار گرفته است. كارايي مطرح است. از اين رو نخست به بررسي تحليلي برخي نقوش هندسي پرداخته مي شود و در اين راه از نرم افزار كامپيوتري (گرس هاپر) استفاده مي شود، سپس مجموعه حاصل از توليد فرم هاي مختلف و كارآمد منتنج از هندسه آنها معرفي مي شود با استناد به نتايج اين پژوهش ميتوان اينگونه اظهار كرد كه سازوكار هندسي در گره هاي ايراني به دليل وجود نظم هندسي ميتواند موجب بهبود عملكرد سازه اي در عين برآوردكردن نياز زيباشناختي شده و در شرايطي نيز اين هندسه ميتواند بصورت نمايان در فرم بروز نمايد. اين پيوستگي ميان هندسه، فرم معماري و فرم سازه موجب يكپارچكي فرم كلي ساختمان شده، بهينه شدن فرم و پايداري آن و همراهي با شرايط اقتصادي را در كنار حفظ ارزشهاي سازه همراه با صرفه اقتصادي در مصالح مورد استفاده در كنار حفظ ارزشهاي معماري را به دنبال خواهد داشت