بررسي انتشار آلودگي مواد روغني در خاك ماسه اي

ريختن مواد نفتي مانند روغن موتور در اطراف مكانيكي ها و پالايشگاه ها امري طبيعي است. علاوه بر نگرانيها در مورد محيط زيست و آلوده شدن آب زيرزميني، اين امر باعث تغيير در خواص ژيوتكنيكي خاك مي شود و مشخصات خاك مانند مقاومت و نشست را تحت تاثير منفي قرار مي دهد. بهترين و ارزانترين روش براي جلوگيري از آلودگي بيشتر محيط، حذف خاك از محل و استفاده از آن در محل مناسب به عنوان منبع قرضه است. براي بررسي دقيق راه هاي جلوگيري از انتشار آلودگي در محيط خاك، بررسي رفتار و عوامل موثر بر انتشار آلودگي ضروري است. در اين تحقيق نفوذپذيري خاك آلوده به مواد روغني به عنوان مهمترين عامل موثر در انتشار آلودگي مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور آزمايش نفوذپذيري با بار ثابت و با استفاده از دستگاه تحكيم هيدروليكي پيشرفته، براي دو نوع خاك ماسه اي با دانه بندي هاي مختلف و با دو نوع آلودگي روغن با ويسكوزيته هاي 10 و 40 در آزمايشگاه انجام شده است. براي اين آزمايش از درصد آلودگيهاي 0 و 2 و 4 و 6 نسبت به وزن خشك خاك و از دانسيته هاي نسبي 40 و 60 و 75 استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد افزايش آلودگي روغن و افزايش ويسكوزيته، نفوذپذيري خاك كاهش مي يابد كه دليل اين امر را مي توان به ميزان هدايت هيدروليكي كم روغنها و پر شدن فضاي خالي خاك با آنها نسبت داد. همچنين با افزايش مقدار دانسيته نسبي خاك و نيز افزايش اندازه دانه هاي خاك ماسه اي، نفوذپذيري كاهش مي يابد