مديريت ريسك خشكسالي و نقش آن در توسعه پايدار مناطق روستايي شهرستان بناب

اثرات اقتصادي خشك سالي هاي اخير هم در كشورهاي در حال توسعه و هم در كشورهاي توسعه يافته، نشانگر آسيب پذيري جوامع در برابر خشك سالي مي باشد كه مهمترين تأثير آن مي تواند در نواحي روستايي و وضعيت اقتصادي كشاورزان روستايي باشد؛ چراكه يكي از منابع اصلي تأمين غذاي خانوارهاي روستايي، روش خود مصرفي توليدات زراعي، باغي و دامي است. در اين بين مديريت ريسك مي تواند باعث كاهش آسيب هاي ناشي از اين پديده طبيعي در مناطق روستايي باشد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش مديريت ريسك خشك سالي در كاهش آسيب پذيري اقتصاد كشاورزان روستايي در شهرستان بناب مي باشد كه بدين منظور از روش توصيفي– تحليلي و پيمايش ميداني استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه در پژوهش حاضر تمام روستاهاي شهرستان بناب مي باشد كه با استفاده از روش كوكران تعداد 344 نفر انتخاب و پرسشنامه به صورت تصادفي ساده بين آنها توزيع شده است. نتايج به دست آمده از تحليل نرم افزار SPSS و آزمون كاي اسكوئر نشان دهنده اجراي برخي از زمينه هاي مديريت ريسك خشك سالي نظير آبياري فني (آبياري تحت فشار، قطرهاي و ...) و استفاده از گونه هاي مقاوم در مقابل خشك سالي با ضريب معناداري 1% مي باشد. همچنين اجراي مديريت ريسك خشكسالي در محدوده مورد مطالعه توانسته است باعث بهبود وضعيت اقتصادي كشاورزان در برخي زمينه ها نظير تنوع بخشي به محصولات روستا، حفظ مراتع روستا، پايداري اقتصاد كشاورزي و كاهش فقر در اقشار آسيب پذير روستايي شود.