بهينه سازي بهره برداري از سرريزهاي دريچه دار(مطالعه موردي مخزن كرخه)

يكي از راهكارهاي مديريتي براي كاهش خسارات سيل و استفاده بهينه از آن، احداث مخازن مي باشد. به طور كلي براي عبور آبهاي اضافي ناشي از سيل ها، در سدهاي مخزني از سازهاي به نام سرريز استفاده مي شود. در سدهايي كه سرريزهاي آنها به دريچه هاي تنظيم مجهز هستند، امكان بهره برداري از مخازن به صورت كارآمدتر وجود دارد. در اين تحقيق از الگوريتم هاي بهينه ساز تك هدفه براي به دست آوردن سياست بهره برداري بهينه از دريچه ها استفاده شده است. در اين پژوهش به بررسي دو سناريو بهره برداري آزاد و عدم بهره برداري (انسداد) كه نشان دهنده عدم بهره برداري مناسب مي باشد و سه سناريو با رويكرد بهره برداري چندمرحله اي پرداخته شد. در بهره برداري چندمرحله اي متناسب با تراز سطح آب داخل مخزن ميزان بازشدگي دريچه ها تعيين مي گردد. براي بررسي تاثير افزايش مراحل در اين پژوهش سه سناريوي سه، شش و ده مرحله اي در نظر گرفته شد. به دليل اين كه امكان بهره برداري مناسب و به هنگام در تمام شرايط وجود ندارد اين سناريوها با دو سناريو بهره برداري آزاد و عدم بهره برداري (انسداد)، مقايسه شدند. در اين پژوهش تعيين بهينه ترازها و ميزان بازشدگي دريچه ها توسط الگوريتم ژنتيك با هدف كاهش خسارت به پايين دست صورت گرفت. نتايج اين پژوهش نشان دادند كه افزايش مراحل در روش بهره برداري چندمرحله اي مي تواند باعث بهبود مقادير تابع هدف شود.