بهبود طبقه بندي تيپ هاي جنگل از طريق تلفيق داده هاي طيفي و كمكي به روش تعيين پيش احتمال و ايجاد مدل هاي مكاني وقوع طبقات

استفاده از داده هاي ماهواره اي در طبقه بندي بسياري از پديده ها با محدودبت هايي مواجه مي باشد. لذا بكارگيري توامان داده هاي كارشناسي و غيرطيفي با داده هاي طيفي و همچنين تلفيق آنها ميتواند باعث بهبود نتايج طبقه بندي ها شود. شناسايي داده هاي كمكي موثر و مرتبط با تيپ بندي جنگل و ارائه الگويي مناسب براي بكارگيري اين داده ها همراه با داده هاي طيفي در فرايند استفاده از خوارزمي حد اكثر احتمال، از اهداف اين تحقيق به شمار مي روند. اين تحقيق در بخشي از جنگل آموزشي و پژوهشي دانشگاه تهران واقع در شرق نوشهر و به مساحت 2170 هكتار انجام شده است. اين منطقه به دليل تغييرات دامنه ارتفاعي و وضعيت هاي مختلف توپوگرافي از تنوع تيپ هاي جنگلي بالايي برخوردار است. به منظور بررسي صحت نتايج حاصل از طبقه بندي، يك نقشه واقعيت زميني نمونه اي تهيه شد. براي اين منظور با يك شبكه تصادفي سيستماتيك، 193 قطعه نمونه يك هكتاري بر روي زمين پياده گرديد نوع و قطر برابرسينه گونه هاي درختي هر قطعه نمونه برداشت و نوع تيپ در هر قطعه نمونه تعيين گرديد. در نهايت 6 تيپ كلي راش خالص، راش آميخته، ممرز خالص، ممرز آميخته، تيپ مخلوط و توسكاي آميخته به همراه طبقه جنگلكاري تشخيص داده شد. پردازش هاي مناسب نظير تبديل تسلدكپ، تجزيه مولفه هاي اصلي و نسبت گيري بر روي داده هاي سنجنده ETM+ ماهواره لندست 7 كه بطور دقيقي مورد تصحيح هندسي قرارگرفته بودند، انجام گرديد. از نقشه واقعيت زميني نمونه اي تهيه شده براي يافتن رابطه بين تيپ ها و عوامل فيزيوگرافي استفاده گرديد. با بررسي رابطه بين نوع تيپ در هر قطعه نمونه با عوامل فيزيوگرافي در منطقه مشخص گرديد كه مشخصه هاي جهت دامنه و ارتفاع از سطح دريا بر وقوع و توزيع مكاني بعضي از تيپ ها موثرتر مي باشند. ميزان وقوع هر يك از تيپ ها در طبقات مختلف ارتفاع، شيب و جهت محاسبه و به دو صورت (ميزان احتمال و تصوير توزيع مكاني) بعنوان پيش احتمال در طبقه بندي حداكثر احتمال بكار گرفته شدند. بكارگيري داده هاي غير طيفي به صورت هاي مختلف موجب بهبود نتايج تيپ بندي از 1 تا 10 % گرديد.