نقش پيش بيني كنندگي راهبرد هاي يادگيري خودتنظيمي بر انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر تبيين نقش پيش بيني كنندگي راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي بر انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش آموزان است.روش پژوهش از نظر هدف ،كاربردي و از نظر ماهيت و روش از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان پسر متوسطه اول شهرستان مرودشت بوده است. براي تعيين حجم نمونه براساس نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي تعداد دانش آموز150 انتخاب گرديد. ابزار سنجش در اين پژوهش 2 پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي هرمنس و راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي پينتريچ و درگروت بوده است كه روايي و پايايي ابزار مورد تاييد قرار گرفت تجزيه و تحليل داد ه ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي صورت پذيرفت كه در سطح آمار توصيفي؛ فراواني،ميانگين و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطي از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه استفاده شده است . نتايج به دست آمده گوياي اين مطلب است كه بين راهبردهاي شناختي با انگيزش پيشرفت تحصيلي و بين راهبردهاي فراشناختي با انگيزش پيشرفت تحصيلي و بين باورهاي انگيزشي با انگيزش پيشرفت تحصيلي رابطه مستقيم معنادار وجود دارد. از بين ابعاد يادگيري خود تنظيمي بعد باورهاي انگيزشي و راهبردهاي شناختي قابليت پيش بيني انگيزش پيشرفت تحصيلي را دارند.