اثربخشي تنظيم هيجاني بر خودپنداره و خودكارآمدي در تعامل با همسالان در كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي تنظيم هيجاني بر خودپنداره و خودكارآمدي در تعامل با همسالان در كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص صورت گرفت. پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پسر داراي اختلال يادگيري خاص كلاس پنجم ابتدايي بود كه در سال تحصيلي1396 درشهر تهران مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 93 نفر از اين دانش آموزان بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند ( 61 نفر براي هر گروه). براي جمع آوري داده هااز مصاحبه تشخيصي بر اساس DSM-5، آزمون رياضي كي مت كنولي(1988)، آزمون هوشي ريون، آزمون خواندن شفيعي وهمكاران(2008)، آزمون بيان نوشتاري فلاح چاي(1994)، مقياس خودپنداره پي ريت و منداگليو(1994) و مقياس خودكارآمدي كودكان در تعامل با هم سالان ويل رولد (1982) استفاده شد. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرمافزار SPSS19 در دو بخش توصيفي و استنباطي(كوواريانس) انجام پذيرفت. نتايج نشان داد كه آموزش تنظيم هيجاني باعث افزايش خودپنداره و خودكارآمدي در تعامل با هم سالان كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص شده است بنابراين با توجه به ويژگي هاي آموزش تنظيم هيجاني، مي توان از آن در جهت افزايش خودپنداره و خودكارآمدي درتعامل با هم سالان كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص بهره برد.