اختلالات يادگيري در دوره پيش از دبستان

هدف از پژوهش حاضر بررسي اختلالات يادگيري در دوره پيش از دبستان بوده است. از آنجايي كه كودكان براي ورود به مدرسه بايد آمادگي عمومي داشته باشند و از اين لحاظ كودكان با هم متفاوت هستند بنابراين تعيين توانمندي هاي آنان قبل از مدرسه ضروري است. نياز به تشخيص به موقع كودكان در معرض خطر بايد به عنوان يك اصل مهم و ضروري مورد توجه قرار گيرد. با ارزيابي اوليه كودكان مي توان اين امكان را فراهم كرد كه بتوان اقدامات پيشگيرانه به عمل آورد. يكي از مسايلي كه كودكان ممكن است درگير آن باشند اختلالات يادگيري است كه بايد قبل از دبستان اين مهم شناسايي و مورد توجه قرار گيرد. اختلال در يادگيري يعني ناتواني در يك يا چند فرايند روانشناختي پايه كه شامل كاربرد يا فهم زبان، صحبت كردن يا نوشتن است. اين اختلال ممكن است به طور بارز به صورت نقص در توانايي هاي گوش دادن، فكر كردن، صحبت كردن، خواندن، نوشتن، هجي كردن، انجام محاسبات رياضي آشكار شود و ناتواني هاي ادراكي، آسيب جزيي مغز، ضربه هاي مغزي، نارساخواني و زبان پريشي رشدي را در بر گيرد. اختلال يادگيري هنگامي تشخيص داده مي شود كه نقايص خاصي در توانايي فرد در دريافت و پردازش اطلاعات به صورت موثر وجود دارد. اگر اين كودكان در طول سال هاي اوليه قبل از دبستان شناسايي شوند، مي توانند تحت آموزش لازم قرار گيرند و مربيان پيش دبستاني با آگاهي لازم جهت شناسايي اين كودكان قادر خواهند بود با استفاده از راهبردهاي مناسب تقويتي و بازپروري، اين كودكان را جهت آمادگي بهتر براي ورود به دبستان كمك نمايند. بنابراين در اين پژوهش محقق سعي بر آن دارد كه به بررسي اختلالات يادگيري در دوره پيش از دبستان بپردازد. روش مطالعه در اين پژوهش از نوع توصيفي - مروري و روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي، مجلات و اينترنت بوده است