بررسي رابطه بين نقدشوندگي و بازده سهام و ريسك سيستماتيك بازار سهام شركت هاي سرمايه گذاري در بورس اوراق بهادار تهران

با توجه به اهميت فزاينده نقدشوندگي، تاكيد مقامات ناظر بازارها بر بهبود نقدشوندگي، موجه و قابل فهم است. در واقع هدف اصلي بسياري از اقدامات در زمينه تنظيم مقررات، توسعه بازار و انجام اصلاحات در بازارها، ايجاد بازارهاي عميق و با نقدشوندگي بالا است. وجود بازارهاي نقدينه، اعتماد سرمايه گذار و كارايي بازار را افزايش مي دهد و بنابراين افزايش انعطاف پذيري بازار را به دنبال دارد. بنابراين مي بايست با بررسي دقيق نقدشوندگي و ارتباط آن با بازده و ريسك سيستماتيك و مقايسه آن با تحقيقات انجام شده، سرمايه گذاران را به استفاده آگاهانه و علمي از اين معيار ترغيب كرد. اين پژوهش براي بهره گيري بيشتر تحليل گران و سرمايه گذاران در بورس اوراق بهادارتهران از معيار نقدشوندگي به عنوان معيار ارزشيابي سهام، به بررسي رابطه بين نقدشوندگي با بازده و ريسك سيستماتيك در شركتهاي سرمايه گذاري مي پردازد. لذا محقق در پي پاسخگويي به اين سيوال ميباشد كه نقدشوندگي بازار سهام با بازده و ريسك سيستماتيك شركتهاي سرمايه گذاري در بورس اوراق بهادار تهران رايطه معناداري دارد يا خير جامعه آماري شامل تمام شركت هاي سرمايه گذاري پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است كه حايز شرايط باشند. در اين تحقيق، روش آماري ا ستفاده شده به منظور تجزيه و تحليل دادهها، روش تركيبي مي با شد. نتايج حاكي ا ست، با در نظر گرفتن معيارهاي گردش سهام، آميهود، بازده صفر، تعديل تعداد روزهاي بدون معامله بر ا ساس گردش، به عنوان شاخص هاي نقد شوندگي، رابطه مثبت معناداري ميان بازده سهام و ميزان نقدشوندگي بازار وجود دارد. همچنين، با در نظر گرفتن معيارهاي گردش سهام، آميهود، بازده صفر، تعديل تعداد روزهاي بدون معامله بر ا ساس گردش، به عنوان شاخص نقد شوندگي، ميتوان رابطه منفي معنادار بين ريسك سيستماتيك و نقد شوندگي بيان نمود.