بررسي قابليت اطمينان نرم افزار و رويه هاي آزمون آن با بكارگيري رويكردي متفاوت

توسعه نرم افزار، امري پيچيده، همراه با جزئياتي بسيار در بخش كاربر و همچنين توسعه دهنده است. كاربر ميبايست الزامات را به طور دقيق بيان نموده و تمام ورودي هاي مورد نياز را براي تعيين شرايط محيطي، محدوديت هاي HR بهره وري و سودمندي نرم افزار به توسعه دهنده ارائه دهد. براي انجام آزمون قابليت اطمينان، توسعه دهنده مي تواند روش و ابزار را به انتخاب خود برگزيند. لازم است عوامل بسياري همچون عوامل محاسباتي ROCOF , MTTF , MTTR , MTBF , POFOD, احتمال و دسترس- پذيري براي تصميم گيري در مورد روش آزمون قابليت اطمينان در نظر گرفته شوند. مفهوم بررسي قابليت اطمينان نرم افزار از اهميت ويژه اي برخوردار بوده و مدل هاي مختلفي براي آن ارائه گرديده است. مدل- سازي قابليت اطمينان نرم افزار در ابتدا با OOPS آغاز شد و بعدها براي سادگي و قابليت استفاده مجدد، به سيستم نرم افزاري مبتني بر جزء CBSS تغيير يافت. منطق فازي به عنوان رويكرد CBSS به طور دقيق مورد بررسي قرار مي گيرد. منطق فازي به مفهومي كاملا مخالف با منطق بولي اشاره دارد. در اين مقاله، كاربرد منطق فازي براي تضمين ايمني و امنيت شبكه هاي اجتماعي به طور دقيق و مفصل بررسي مي شود.