راهكار برون رفت از بحران آب: مديريت توامان تامين و مصرف آب

ايجاد ناپايداري در جريان آب رودخانه زاينده رود و افت شديد در منابع آب زيرزميني به ويژه در طي دهه اخير باعث ايجاد دغدغه هاي جدي براي مردم، تصميم سازان و مديران آب در سطح استاني و ملي شده است. لذا بررسي علل و عوامل ايجاد اين بحران از يك طرف و چگونگي ايجاد جريان پايدار در رودخانه زاينده رود و جلوگيري از افت منابع آب زيرزميني موضوعاتي است كه در كليه سطوح تصميم گيري و تصميم سازي ملي و منطقه اي و حتي بين آحاد مردم مطرح مي باشد. در اين مقاله ضمن بررسي تغييرات منابع و مصارف آب در مقياس اين حوضه آبريز، به عنوان واحد مديريت يكپارچه منابع آب، به ارائه راهكارهاي مديريتي و سازه اي در جهت مديريت پايدار حوضه زاينده رود و به ويژه ايجاد جريان پايدار در رودخانه زاينده رود پرداخته شده است. اين راهكارها از ديدگاه ديگري مشتمل بر مديريت تامين و نيز مصرف آب مي باشد كه بخشي از آنها در حيطه عملكرد محلي و حوضه اي و بخش هاي ديگر ملي است. بدين منظور اولويت بندي مديريت مصرف آب در بخش هاي مختلف شرب، كشاورزي و صنعت ارائه شده است. در مجموع براساس مطالب ارائه شده در اين مقاله مي توان به ايجاد پايداري در منابع آب حوضه و نيز وجود جريان پايدار در رودخانه زاينده رود از زردكوه تا تالاب گاوخوني، منوط به جلوگيري از بارگذاري هاي جديد و همزمان اعمال مديريت توامان تامين و مصرف آب اميدوار بود. لذا انتقال آب به اين حوضه شرط لازم و مديريت مصرف شرط كافي در اين زمينه خواهد بود.