شيوه هاي آموزش محيط زيست در موزه ها

موزه ها كه براساس تعريف ايكوم طيف وسيعي از نمايشگاه ها و موسسات آموزشي را شامل مي شوند، از نيرومندترين پايگاه هاي آموزشي محسوب مي گردند كه مي توانند نقش بسيار موثري را در ارتقاء دانش زيست محيطي جامعه و آگاه سازي ايشان نسبت به گام هايي كه مي توانند در راستاي حفظ محيط زيست و بهره برداري پايدار از آن بردارند، ايفا نمايند. آموزش هاي محيط زيستي تنها محدود به موزه هاي تاريخ طبيعي نبوده و با توجه به بحران هاي زيست محيطي حاصل از اقزايش بي رويه جمعيت انسانها و پيشرفت علم و فناوري، لازم است كليه موزه ها با در نظر گر ت فن اهميت ملاحظات زيست محيطي و بهره برداري پايدار، هم خود قوانين زيست محيطي و اصول بهره برداري پايدار را سرلوحه كار خويش قرار دهند و هم با تدوين برنامه هاي آموزشي مناسب و تاثيرگذار اين مفاهيم را به بازديدكنندگان منتقل كرده و ايشان را تشويق به مشاركت در امور مرتبط نمايند. بنابراين خلاقيت موزه داران و تسلط هرچه بيشتر ايشان به مسائل زيست محيطي، مي تواند موزه ها را به پايگاه هاي اصلي ترغيب جامعه به پيش گرفتن شيوه هاي زندگي پايدار مبدل سازد تا نسل هاي آينده نيز از موهبت داشتن محيط زيست سالم و قابل بهره برداري بي بهره نمانند.