آموزش محيط زيست راهي براي رسيدن به توسعه پايدار

محيط سالم براي زندگي يكي از نعمت هاي ال هي و از امور مورد توجه مردم است . انسان براي رفع نياز و دستيابي به آسايش بيشتر اقدام به استفاده گسترده از منابع زيست محيطي كرده كه در بسياري از موارد با تخريب آن ها و آسيب رساندن به محيط زيست همراه بود . به تدريج ظهور و گسترش بحران هاي زيست محيطي كه دامنه آن افزون بر انسان، جانوران و گياهان را نيز در بر گرفته است ايجاب مي كند كه به منظور بقاي نوع بشر و ارتقاء سطح زندگي ، انسان از رابطه صحيح با محيط زيست آگاه شده، آن را درك كند و ارزش ها و ديدگاه ها را براي حفاظت و بهبود كيفيت آن و در نتيجه رسيدن به توسعه پايدار بپروراند . براي رسيدن به اين مرحله تمامي نهادهاي آموزشي رسمي و غير رسمي به ويژه موزه هاي علوم به عنوان يكي از مراكز آموزش غير رسمي مي توانند فعال باشد. اين مقاله درصدد است تا به طور مختصر نقش آموزش را در حفظ محيط زيست و دستيابي به توسعه پايدار بررسي نموده و جايگاه موزه هاي علوم را در اين ميان شرح دهد.