استفاده از رگرسيون وزندار جغرافيايي به منظور بررسي ارتباط مؤلفه هاي محيطي با شاخص هاي كيفي آب

بررسي هاي انجام گرفته در نقاط مختلف جهان، حاكي از وجود روابطي غالبا معنادار بين كاربري زمين و شاخص هاي كيفي آب مي باشد. بنابر اين تعيين ارتباطات موجود و برآورد تاثيرات كاربري ها بر كيفيت منابع آبي سطحي و زيرزميني مي تواند دانش مفيدي را در اختيار فرآيندهاي تصميم گيري قرار دهد.در بسياري از تحقيقات پيشين انجام شده، پويايي مكاني اين ارتباط در نظر گرفته نشده است. در اين مقاله، از رگرسيون وزندار جغرافيايي براي بررسي ارتباط مؤلفه هاي محيطي با شاخص هاي كيفيت آب استفاده شده است. دليل اين امر، قابليت روش رگرسيون وزندار جغرافيايي، به عنوان يك روش تحليلي مكاني محلي، در استخراج ارتباطاتي است كه از نظر مكاني در حال تغيير مي باشند. براي اين منظور، كيفيت آب رودخانه هاي استانهاي آذربايجان غربي و شرقي در 28 ايستگاه سنجش كيفيت آب، بر اساس پنج شاخص pH آب، اكسيژن محلول در آب، ميزان اكسيژن بيولوژيكي پنج روزه، كل جامدات محلول در آب و فلزات سنگين، با كمك دو مدل رگرسيون كمترين مربعات معمولي و رگرسيون وزندار جغرافيايي مورد ارزيابي قرار گرفت. مقايسه نتايج به دست آمده از دو روش نشان مي دهد كه رگرسيون وزندار جغرافيايي در بيان ارتباطات مكاني متغير ناشي از خودهمبستگي مكاني، موفق تر عمل نموده است.