نقش پدافند غيرعامل در توسعه شهري از منظر برنامه ريزي و مكان يابي

با پيشرفت دانش، فناوري و تجهيزات نظامي، مناطق شهري بيش از گذشته در معرض تهديد قرار گرفته اند. يكي مهم ترين عوامل تهديدزا در مناطق شهري، سبك معماري و شهرسازي غير اصولي، عدم مكان يابي و جانمايي بهينه ساختمانها، عدم رعايت اصول و مباني پدافند غير عامل (اختفاء، استتار، فريب، پراكندگي و...) در ساخت و سازها و شهرسازي از جمله مبحث 21 ساختمان است. اين پژوهش از نظر ماهيت و هدف، كاربردي و از نظر روش؛ شامل مطالعات پيمايشي و اكتشافي مي باشد. هدف تحقيق، بررسي سطح معناداري برنامه ريزي و مكان يابي و شناسايي رابطه اصول و مباني پدافند غيرعامل در توسعه شهري است. ابزار گردآوري اطلاعات پژوهش شامل مصاحبه كيفي و پرسشنامه محقق ساخته با طيف ليكرت پنج گزينه اي شامل 32 گويه مي باشد. روايي پرسشنامه توسط اساتيد و صاحب نظران مورد تاييد صوري قرار گرفته و پايايي پرسشنامه نيز با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ توسط نرم افزار SPSS معادل 0/894 به دست آمده است. جامعه آماري تحقيق عبارت است از كارشناسان، خبرگان و صاحب نظران پدافند غير عامل و برنامه ريزي شهري كه حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران برابر 85 نفر بوده و براي نمونه گيري از روش تصادفي ساده استفاده شده است. جهت بررسي نرمال بودن متغيرهاي تحقيق از تحليل عاملي و ماتريس همبستگي استفاده شده است. محاسبات آماري و توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار، درصد وزني و روش تجزيه و تحليل يافته ها با آزمون t تك نمونه اي و سطح معني داري متغيرهاي تحقيق انجام شده است. نتايج تجزيه و تحليل يافته ها نشان مي دهد مولفه هاي پدافند غيرعامل از جمله: مكان يابي، آرايش فضاهاي ساختماني و نحوه مبلمان شهري در سطح معني داري 95 درصد ( 0/01>P) ارتباط معناداري با ايمني، بهبود عملكرد نيروي انساني و توسعه شهري و كارايي بيشتر شهرها دارد و همچنين سبب كاهش آسيب پذيري شهرها در زمان جنگ و بحران مي شود.