پيش بيني رابطه ي بين اشتياق تحصيلي و آموزش ترغيبي در دانش آموزان دوره ي دوم ابتدايي شهر ساري

هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه بين آموزش ترغيبي بر اشتياق تحصيلي دانش-آموزان است. اين تحقيق از نوع تحقيقات توصيفي بود كه به شيوه همبستگي و پيش-بيني انجام، و از نظر نوع هدف، كاربردي مي باشد و از روش پيمايشي جهت گردآوري داده ها استفاده گرديد. در اين پژوهش جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره ي دوم ابتدايي (پايه هاي چهارم، پنجم، ششم ابتدايي) در شهرساري مي باشد. و بدين منظور گروهي متشكل از (260) دانش آموز اين پايه به صورت خوشه اي تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گرداوري اطلاعات از پرسشنامه ي آموزش ترغيبي و پرسشنامه ي اشتياق تحصيلي استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون همبستگي، رگرسيون چندگانه و آزمونt استفاده گرديد. نتايج نشان داد فرضيه اول تحقيق اين بود كه بين آموزش ترغيبي بااشتياق تحصيلي دانش آموزان رابطه وجوددارد.كه همان گونه نتايج تجزيه و تحليل ضريب همبستگي نشان داد آموزش ترغيبي و ابعاد آن با اشتياق تحصيلي دانش-آموزان رابطه مثبت و معنادار داشت وفرضيه ي اول تاييدشد. فرضيه دوم تحقيق دراين باره بود كه آموزش ترغيبي و مولفه هاي آنچه ميزان اشتياق تحصيلي را در دانش آموزان تبيين و پيش بيني مي كنند،كه باتوجه به يافته هاي تحقيق، مولفه هاي آموزش ترغيبي حدود 59/0 ازتغييرات ايجادشده دراشتياق تحصيلي را دردانش آموزان ابتدايي پيش بيني مي كنند.