مطالعه تطبيقي نقش سازمان‌‌هاي مردم نهاد (NGO) محيط زيستي كشورهاي در حال توسعه در آموزش محيط زيست (مطالعه موردي: ايران، بلغارستان و برزيل)

اين تحقيق با هدف مطالعه تطبيقي نقش سازمان‌‌هاي مردم نهاد محيط‌‌زيستي در آموزش محيط زيست در ايران، بلغارستان و برزيل انجام شد. منبع گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌‌اي يا به عبارتي اسنادي (استفاده از مقالات معتبر و سايت‌‌هاي رسمي) بود. علاوه بر اين از سايت‌‌هاي سازمان‌‌هاي غير دولتي (NGO) فعال در زمينه محيط زيست سه كشور مورد مطالعه، استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي‌‌دهد كه ايران در ابتداي مسير آموزش محيط زيست قرار دارد. گرچه اقدامات محدود ولي موثر در اين حوزه صورت گرفته است، اما سازمان‌‌هاي مردم نهاد محيط زيستي در ايران جايگاه مناسبي ندارد و توان كمي براي جلب مشاركت مردم دارد. بنابراين نياز به بستر مناسب سياسي، اقتصادي-مالي و اجتماعي دارد. در بلغارستان نيز تقريباً همين شرايط حكم‌‌فرما است، با اين تفاوت كه سازمان‌‌هاي غيردولتي محيط زيستي بلغارستان، روش هاي مناسب مديريت و رهبري را هم رديف با مشكلات مالي مي‌‌دانند. اما در برزيل، بيشتر به يك سناريوي جديد آموزشي نياز مي‌‌باشد كه در آن سازمان‌‌هاي غيردولتي محيط زيستي بتوانند جنبه هايي را پوشش دهد كه نه تنها آموزنده و هدفمند است بلكه حياتي نيز هستند. سازمان‌‌هاي مردم نهاد محيط زيستي با استفاده از روش‌‌هاي مناسب مديريت و جلب مشاركت مردمي مي‌‌توانند كارايي خود را در جهت حفظ محيط زيست بهبود بخشند. مهم‌‌ترين عوامل توسعه براي سازمان هاي غيردولتي محيط زيستي را مي توان، رهبري قوي، منابع مالي و در دسترس بودن مهارت‌‌هاي كسب و كار و آمادگي براي همكاري با دولت محلي دانست. اين در حاليست كه دسترسي به منابع مالي نه تنها ضروري، بلكه براي توسعه بيشتر سازمان‌‌هاي غيردولتي بسيار با اهميت است.