بررسي تطبيقي آموزش و پرورش رايگان و همگاني در كشورهاي ايران و ژاپن

آموزش رايگان امروزه از جمله حقوق شهروندي هر شخص و در زمره حقوق بنيادين بشر مي باشد. اعلاميه جهاني حقوق بشر بر اين حق تأكيد دارد كه حق آموزش همگاني و رايگان موجب هدايت مردم و رهايي افراد بشريت از جهل و ظلمت مي باشد. اين مهم از جمله اهداف دين اسلام نيز مي باشد و در قرآن مجيد هم آيات متعددي بر اين امر تاكيد دارد. بر اين اساس هدف از مطالعه حاضر بررسي تطبيقي آموزش و پرورش رايگان و همگاني در كشورهاي ايران و ژاپن بود. روش تحقيق، كيفي از نوع توصيفي و به شيوه ي كتابخانه اي بود. حوزه پژوهش شامل كليه كتاب ها، مجلات، اسناد، مدارك و نوشته‌ها بود كه جهت نمونه گيري نيز به علت كثرت منابع در اين حوزه از كليه مكتوبات چاپي و ديجيتالي كه براي محقق قابل دسترسي بود، استفاده شد. جهت گردآوري اطلاعات از نمونه فيش هايي كه به وسيله پژوهشگر طراحي شده بود استفاده گرديد. روش تجزيه و تحليل نيز به شيوه توصيف، تحليل، تفسير و استنتاج نظري بود. يافته هاي تحقيق بيانگر اين بود كه هر دو نظام با سيستم 6.3.3 اداره مي شوند كه در ژاپن نظام آموزشي غير متمركز بوده و دولت به مدت 9 سال آموزش رايگان به دانش آموزان ارائه مي دهد و در ايران كه داراي نظام آموزشي متمركز است ، تا مدت 12سال آموزش رايگان در اختيار دانش آموزان قرار مي گيرد. نتايج تحقيق نشان داد كه در نظام هاي آموزشي ايران و ژاپن از لحاظ كمي و كيفي شباهت ها و تفاوت هايي وجود دارد كه اين نوشتار به تبيين اين تفاوت ها و شباهت ها پرداخته است.