بررسي رابطه تمركز مالكيت و سياست سود سهام تقسيمي در شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

موضوع سياست تقسيم سود همواره به عنوان يكي از بحث انگيزترين مباحث علم ماليه مطرح بوده به طوري كه علاقه اقتصاددانان قرن حاضر بيش از پنج دهه اخير را به خود معطوف كرده و موضوع الگوهاي نظري جامع و بررسي هاي تجربي بوده است. سياست تقسيم سود اصولاً انتخاب اين موضوع است كه ارزش چگونه منتقل گردد. هر شركت كه بطور جاري سود سهام پرداخت نكند آن را دوباره در شركت سرمايه گذاري مي كند تا ايجاد منفعت كند. به اين طريق آنها توانايي شركت را براي پرداخت سود سهام در آينده افزايش مي دهند.در اين مطالعه رابطه بين تمركز مالكيت، عملكرد شركت و سياست تقسيم سود در شركت هاي پذيرفته در صنايع مواد غذايي و دارويي بورس اوراق بهادار تهران بررسي شده است. نمونه آماري پژوهش شامل44شركت در طي دوره زماني 1390تا1395مي باشد. رويكرد انتخابي براي آزمون فرضيات با استفاده از تلفيق داده هاي مقطعي و زماني مي باشد. در اين تحقيق از مدل هاي رگرسيوني داده هاي ادغام شده استفاده شده است. تمركز مالكيت با استفاده از درصد مالكيت سهامداران عمده بالاي5درصد، عملكرد با استفاده از معيارهاي نسبت بازده داراييها، نسبت بازده حقوق صاحبان سهام، نسبت Qتوبين و سياست تقسيم سود با استفاده از نسبت سود تقسيمي) سود تقسيمي هر سهم/ سود هر سهم) سنجيده شده است. نتايج نشان مي دهد كه در سطح 95% بين تمر كز مالكيت و دو معيار عملكرد يعني نسبت بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت Qتوبين رابطه معناداري وجود دارد. البته اين رابطه معنادار بين تمركز مالكيت و معيار ارزيابي عملكرد نسبت بازده داراييها صدق نمي كند. همچنين بين نسبت سود تقسيمي رابطهاي معنادار مشاهده شد؛ به اين معنا كه بهبود عملكرد ميتواند افزايش سود تقسيمي را به دنبال داشته باشد. در عين حال ، از نظر آماري رابطه اي معنادار بين تمركز مالكيت و نسبت سود تقسيمي مشاهده نشد.