بررسي تاثير مقادير مختلف پتاسيم و منگنز بر خصوصيات و عملكرد كمي و كيفي چغندر قند در منطقه شمال خوزستان

با توجه به اهميت عناصر غذايي در گياهان و نياز به بالا بردن عملكرد كمي و كيفي در محصولات استراتژيك وصنعتي كشور و به منظور بررسي تاثير مقادير مختلف پتاسيم و منگنز بر خصوصيات و عملكرد كمي و كيفي چغندر قند در منطقه شمال خوزستان، آزمايشي به صورت اسپليت بلوك بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 12 تيمار در سه تكرار به صورت كشت پاييزه در مهر ماه سال زراعي93-92 در زمين هاي زراعي منطقه ي هفت تپه شهرستان شوش دانيال (ع) اجرا گرديد. در اجراي اين تحقيق از ژنوتيپ منوژرم مقاوم و پر محصول اسپارتاك استفاده شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل تيمار كاربرد كود پتاسيم در 4 سطح(صفر، 1، 2، 3 كيلو گرم در هكتار ) و تيمار كاربرد كود منگنز در سه سطح(صفر، 1، 2 كيلو- گرم در هكتار ) بودند. نتايج اين بررسي نشان داد مصرف پتاسيم و منگنزدر طول دوره رشد رويشي بوته هاي چغندرقند قابل توصيه بوده، به طوري كه مصرف كود پتاسيم به صورت محلول پاشي تاثير معني داري بر عملكرد ريشه و عملكرد شكر سفيد داشت. بالاترين عملكرد ريشه و شكر در تيمار كاربرد سه كيلو گرم در هكتار كود پتاسيم با عملكرد ريشه 6/80 تن در هكتار و عملكرد شكر سفيد 63 /13 تن در هكتار حاصل گرديد. كاربرد كود ريز مغذي منگنز تاثير معني داري بر عملكرد ريشه و ساير صفات مورد بررسي نداشت. ليكن بالاترين عملكرد ريشه و شكر سفيد در تيمار كاربرد دو كيلو گرم در هكتار كود منگنز با عملكرد ريشه 86/ 79 تن در هكتار و عملكرد شكر سفيد 61/ 13 تن در هكتار به دست آمد. همچنين نتايج اين بررسي نشان داد كه كاربرد سطوح مختلف كود هاي پتاسيم و منگنز تأثير چنداني بر خصوصيات كيفي چغندر قند از قبيل نيتروژن مضره، سديم و پتاسيم موجود در ريشه، ضريب استحصال قند، درصد قند ملاس، درصد قند خام و درصد قند سفيد نداشته است.