مقايسه ي روش هاي متداول برآورد بار رسوب معلق رودخانه ي دز با روش برنامه ريزي بيان ژن (مطالعه ي موردي ايستگاه تله زنگ)

فرسايش و رسوبگذاري، فرآيندي است كه به از دست رفتن خاك هاي حاصل خيز حوزه هاي آبخـيز و همچنين ايجاد خسارات جبران ناپذير به پروژه-هاي عمراني از جمله انباشته شدن رسوبات در پشت سدها و كاهش حجم مفيد آنها، تخريب سازه ها و غيره منجر مي شود. لذا برآورد حجم و مقدار نزديك به واقعيت رسوبات حمل شده در پروژه هاي آبي، آبخيزداري و بهره برداري از منابع آب مورد نياز است. در پژوهش حاضر از روش هاي منحني سنجه رسوب و فائو در برآورد بار رسوب معلق ايستگاه هيدرومتري تله زنگ، واقع بر روي رودخانه دز استفاده شد و نتايج با نتايج روش برنامه ريزي بيان ژن، مقايسه گرديد. در اين مطالعه، از اطلاعات دبي جريان، دبي رسوب و ارتفاع باران متناظر، مربوط به سال هاي 95-1370 استفاده شد. 80 درصد داده ها براي بخش آموزش و 20 درصد براي بخش آزمون در نظر گرفته شدند. در روش GEP دو سناريو تعريف شد. نخست، تنها از اطلاعات دبي جريان و دبي رسوب و بدون تاثير بارش و در سناريوي دوم، علاوه بر دو پارامتر دبي جريان و دبي رسوب از ارتفاع باران نيز در پيش بيني رسوب معلق استفاده شد. در نهايت، نتايج نشان داد روش هاي منحني سنجه رسوب و فائو، با ضرايب همبستگي برابر با 81 /0 و 80/ 0 در بخش آزمون از دقت قابل قبولي برخورددارند اما در مقايسه با روش GEP در هر دو سناريو عملكرد پاييني داشته و برتري با روش GEP بوده و ضرايب همبستگي اين روش در بخش آزمون براي سناريوي اول 90/0 و براي سناريوي دوم 92/0 به دست آمد كه با برتري مدل GEP در سناريوي دوم همراه است.