بررسي آزمايشگاهي تاثير شكل پره هاي مستغرق دوگانه و زاويه حمله بر كاهش عمق آبشستگي موضعي اطراف پايه هاي استوانه اي

پل ها از مهمترين سازه هاي هيدروليكي هستند كه نقش استراتژيك آنها براي برقراري راه هاي ارتباطي بر كسي پوشيده نيست؛ لذا براي طراحي پل، شناخت پديده آبشستگي و بكار بردن تمهيدات لازم براي كاهش و كنترل آن بسيار ضروري است. در اين زمينه استفاده از صفحات مستغرق روشي مدرن و كارآمد جهت مديريت و كاهش آبشستگي، محسوب مي شود؛ لذا در تحقيق حاضر، به بررسي آبشستگي موضعي اطراف پايه پل استوانه اي با استفاده از جفت پره هاي چسبيده به مركز مدل پايه پل استوانه اي، در بالادست جريان، با دو زاويه حمله ۳۰ و ۹۰ درجه و در دو شكل تخت مستطيلي و محدب (با زاويه قوس ۱۵ درجه) صفحات، پرداخته شد. آزمايش ها در يك فلوم با طول ۲۰ متر، عرض ۰.۶متر و ارتفاع ۰.۶ متر، هر كدام به مدت ۷ ساعت در شرايط آب زلال (۰.۹۲u*/u*c ≈ )، با يك دبي ورودي مستهلك ثابت ۳۳ ليتر بر ثانيه انجام شد. طول پره ها برابر D۰.۷۷۷ و D۱، عرض پره ها برابر D۰.۱۷۵ و D۰.۲۲۵ و ارتفاع پره ها برابر D۰+۱۶۰ و D۱+۱۶۰ در نظر گرفته شد (D همان قطر پايه مي باشد). رسوبات غيرچسبنده منسجم و با دانه بندي يكنواخت، با قطر متوسط ذرات ۰.۷۸ ميلي متر و ضخامت ۱۶۰ ميليمتر انتخاب و در محدوده اي ۳ متري از فلوم جايگذاري گرديد. مدل پايه پل استوانه اي با قطر ۹۰ ميلي متر، در وسط فلوم بصورت ثابت جايگذاري شد. نتايج نشان داد كه كاربرد صفحات مستغرق دوگانه چسبيده به پايه با زاويه حمله ۳۰ درجه، بهترين راندمان عملكرد را با ۳۰.۹ درصد كاهش عمق آبشستگي موضعي (براي شكل تخت) و با ۵۵.۹ درصد كاهش عمق آبشستگي موضعي (براي شكل محدب)، نسبت به آزمايش شاهد به ما مي دهد.