شماره ركورد كنفرانس :
4793
عنوان مقاله :
رويكرد نمادگرايي ديني در شعر آييني رضوي « شفق »
پديدآورندگان :
مراد خاني صفيه Safiyeh.morad khani@yahoo.com استاد يار زبان و ادبيات فارسي دانشگاه لرستان , شاكري پور جواد shakeripour@chmail.ir دانشجوي كارشناسي ارشد ادبيات پايداري دانشگاه لرستان( نويسنده مسئول )
كليدواژه :
ادبـيات پايـداري , ادبـيات آييني , نماد گـرايي ديـني , محمد جواد غفور زاده , امام رضا (ع)
عنوان كنفرانس :
نخستين همايش ملي تحقيقات ادبي
چكيده فارسي :
بارگاه منور رضوي و وجود ملكوتي علي بن موسي الرضا عليه السلام در ايران از قرن سوم هجري تا امروز قريحه شاعران را در سرودن شعر آييني رضوي از نوع جوششي ترغيب نموده است . تلألو انوار قدسي رضوي در شعر شاعران معاصر از گونه ادبيات مقاومت و پايداري ديني ـ آييني ارادات شاعران ،التزام و تعهد ادبيات را نشان مي دهد .در دوران معاصر محمد جواد غفورزاده شاعر خراساني متخلص به « شفق » در شعر آييني رضوي به ابعاد شخصيت وجودي امام رضا (ع) اقبال نموده است . رويكرد نمادگرايي ديني در شعر آييني رضوي شفق با روش توصيفي - تحليلي موضوع نويني ست كه تاكنون به آن پرداخته نشده است . از اين نگاه شخصيت ها ، اعمال ، اشياء ، مكان ها و زمان ها مقدس مي نمايد و هركدام در نمادگرايي ديني مفاهيم خاص مي يابد . مظلوميت هجرت ،غربت ،شهادت ، دشمن ستيزي و انتظار بن مايه ها و مؤلفه هاي ادبيات پايداري به تاثير از گفتمان رضوي در شعر آييني شكل مي گيرد .وفور واژگان ديني و مذهبي ، مضامين قرآني و نوآوري هاي ادبي در قالب غزل مثنوي ، رباعي ها و دوبيتي ها (چهارپاره) بر زيباشناختي شعر آييني رضوي «شفق» مي افزايد .