بررسي تطبيقي رمان بيروت 75 (اثر غاده السمان) و رمان زنان بدون مردان (اثر شهرنوش پارسي پور)

در گسترة ادبيات جهان، بسياري از آثار داستاني از منظر تطبيقي قابل تحليل و بررسي است؛ چراكه به-ويژه در دوران معاصر، از بسياري جهات از جمله انديشه هاي جامعه شناختي مدرن، با هم وجه اشتراكاتي فراوان دارد. از آن جمله مي توان به انديشه هاي فمينيستي در جهان معاصر اشاره كرد كه از تفكرات و جنبش هاي اومانيستي غرب سرچشمه يافته و نويسندگان جهان، به خصوص نويسندگان زن، را تحت تأثير خويش قرار داده است. در اين ميان، نويسندگان زن شرقي (و به اصطلاح غربيان جهان سوم)، اغلب به خاطر شرايط محدود اجتماع خود، بيش از پيش از اين انديشه ها متأثرند و همين امر سبب شده است كه آثارشان در حوزة ادبيات تطبيقي بسيار به هم شباهت يابد و درخور بررسي شود. از اين رو، به نظر مي رسد دو رمان بيروت 75 از غاده السمان و زنان بدون مردان اثر شهرنوش پارسي پور نيز از اين منظر بسيار به هم شباهت مي يابد و از جنبة ادبيات تطبيقي قابل اهميت است. اين پژوهش با بهره گيري از روش توصيفي ـ تحليلي و نگاهي منتقدانه به انديشه هاي فمينيستي، به بررسي تطبيقي ـ جامعه شناختي اين دو اثر از دو نويسندة شرقي معاصر مي پردازد كه هر دو با دغدغه-هاي به نسبت مشابه، به بررسي شرايط زنان جامعة خويش در يك برهة تاريخي خاص مي پردازند.