بررسي كميت گرايي در تدوين پايان‌نامه‌ها و رساله‌ها‌

امروزه دغدغه اصلي سياست‌گذاران پژوهشي، حصول اطمينان از اثربخش بودن پژوهش‌هاي هر رشته است. همه دانشگاهيان، اعم از مسئولان، اساتيد و دانشگاهيان شاهد بحراني كه در سال‌هاي اخير در نظام آموزش عالي كشور به وجود آمده هستند. اگر اين نظام آموزش عالي در مقايسه با كشورهاي توسعه‌يافته افت بسيار شديدي به لحاظ كيفيت آموزش داشته است. در مقابل اين افت كيفي، شاهد افزايش كمي تعداد و انواع دانشگاه‌ها و به تبع آن تعداد زياد دانشجويان در مقاطع مختلف حتي تحصيلات تكميلي بوديم. مسئله پژوهش حاضر اين است كه اين بازار سازي علم، در قاموس يكي از گونه‌هاي سرمايه‌داري، چه هدفي را دنبال مي‌كند و درواقع نوع نگاه و مفهوم‌سازي دانشگاه در نزد سياست‌گذاران، دانشگاهيان و مردم چه تغييري كرده است كه موجب شده است تا دانشگاه تبديل به بازاري شود كه در آن گويي كالايي از سوي دانشگاه‌ها به مردم فروخته مي‌شود. از اين‌رو با توجه به سير صعودي نگاه كمّي به مقوله علم و همچنين سياسي شدن اين مقوله، و قرار گرفتن در مسيري ناامن به لحاظ جايگاه واقعي، بررسي و تحليل علل موجود ضروري است. داده‌هاي اين پژوهش به روش توصيفي – تحليلي، كتابخانه‌اي و آماري جمع‌آوري شده تا در رسيدن به پاسخ پرسش‌هاي پژوهش و همچنين در بخش نتيجه‌گيري به خدمت گرفته شوند. لازم به ذكر است، نتايج حاصل از بررسي داده‌ها حاكي از اين است كه با وجود رشد چشمگير كميت پژوهش‌هاي ايران، اين پژوهش‌ها در توسعه مرزهاي دانش و اغناي رشته‌هاي علمي، اثربخشي بسيار ناچيزي داشته و در خصوص علل و عوامل مؤثر در اين روند در سال‌هاي اخير، مي‌توان به سياست‌گذاري‌هاي اشتباه وزارت علوم و همچنين سياسي شدن مفهوم علم و همين‌طور شيوه نادرست ارزشيابي‌هاي اساتيد دانشگاه‌ها و دانشجويان و پژوهشگران اشاره كرد.