مقايسه آموزش مهارت هاي زندگي بر ميزان سازگاري زناشويي زنان شاغل و خانه دار

مقدمه: سازگاري زناشويي يكي از برجسته ترين موضوع هاي تاثير پذير از متغيرهاي روان شناختي و شخصيتي است. هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه آموزش مهارت هاي زندگي بر ميزان سازگاري زناشويي زنان شاغل و خانه دارانجام گرفت. روش: در اين پژوهش 120 نفر (چهار گروه 30 نفري زنان شاغل آزمايش و كنترل، زنان خانه دار آزمايش و كنترل) از بين زنان شاغل و خانه دار شهرستان دهاقان در سال 91 به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون سازگاري زناشويي لاك والاس و جلسات 15 گانه آموزش مهارت هاي زندگي بود. داده هاي آماري با بكارگيري آزمونTگروه هاي مستقل و تحليل كواريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحليل نشان داد كه كليه زنان شاغل و % 3/33 زنان خانه دارگروه آزمايشي در مرحله پيش آزمون ناسازگار بوده اند كه پس از آموزش، در مرحله پس آزمون به ترتيب %90 و %3/83 از آنها به سازگاري دست يافته اند. در وضعيت سازگاري زنان خانه دار و شاغل گروه كنترل تغييري حاصل نشد. نتيجه گيري: بر مبناي يافته هاي اين پژوهش آموزش مهارت هاي زندگي و سازگاري زناشويي مي تواند نتايج مهمي براي تقويت بنيان خانواده و كاهش ميزان طلاق از سوي مراكز درمان و مشاوره خانواده، بهزيستي و شوري-هاي حل اختلافات داشته باشد.