بررسي حقوق و آزادي‌هاي غير مسلمانان غير كتابي در نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران

به موجب قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، در كشور علاوه بر اقليت‌هاي مذهبي و ديني شناخته شده كه از احترام كامل برخوردار بوده و در حدود قانون در انجام مراسم ديني خويش آزاد و در احوال شخصيه و تعليمات ديني بر طبق آئين خود عمل مي‌كنند، افراد ديگري نيز وجود دارند كه به انديشه و آئين ديگري غير از اديان توحيدي باور دارند. از آن جايي كه پذيرش اين افراد در جامعه به عنوان يك واقعيت، در صورت عدم ارتكاب فساد يا مزاحمتي براي ديگران، از آن روي كه هم نوع و هم وطن هستند، امري است اجتناب ناپذير؛ دولت اسلامي و مسلمانان موظف به رفتار همراه با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامي با آنان بوده و بر اساس اسناد بين‌المللي حقوق بشر، حقوق انساني آنان را بايد به رسميت بشناسد. با توجه به محروميت غير مسلمانان غير كتابي از برخي از حقوق مورد تأكيد اسناد بين‌المللي حقوق بشر در كشور از جمله حق بر شناسايي، اين مقاله از سويي در پي بررسي حقوق شناخته شده آنان در حقوق موضوعه كشور بوده و از سويي ديگر در تلاش است امكان توجيه محدوديت‌هاي موجود آنان در كشور را به مطالعه بنشيند.