بررسي ميزان تاثير مقاومت سازه هاي چوبي با رويكرد پدافند غيرعامل

ساختار معماري مناطق شمال ايران با توجه به اقليم خاص اين منطقه نسبت به مناطق ديگر متمايز است كه يكي از نمونه هاي موفق معماري بومي بوده، چنان كه با ظرافت با طبيعت آميخته شده است و در دل طبيعت قرار دارد و باعث همسو شدن معماري بومي با معماري پاريدار شده است به طوري كه تميز دادن انها از هم دشوار است. و پدافند غيرعامل تفكر ساخت و احداث ديوارها و خطوط و دژهاي دفاعي است كه از قديم‌الايام به عنوان يك اقدام دفاعي با هدف سد كردن و ايجاد مانع در مسير تهاجم دشمن و ممانعت از مواجه شدن با حمله‌هاي غافلگيرانه دشمن مورد توجه دولت و ملت‌هاي مختلف بوده است كه تاكنون نيز ادامه داشته است. روش تحقيق در اين پژوهش مبتني بر مطالعات كتابخانه اي است و رويكردي توصيفي دارد. با بررسي بنا هاي بومي در اين مقاله قصد بر آن است كه بررسي سازه هاي سنتي و پدافند غيرعامل و عوامل شكل گيري آن در جهت اجراي پدافند غير عامل و ساخت بنا ها مورد تحليل قرار گيرد.