اختلال حسي - حركتي در مدل يادگيري احترازي غيرفعال با مصرف مزمن متادون در موش‌هاي صحرايي نر وابسته به مورفين

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثر مصرف مزمن متادون بر يادگيري شرطي احترازي غيرفعال در موش‌هاي نر معتاد شده به مورفين نژاد ويستار انجام شد. از تعداد 12 سر موش صحرايي نر آلبينو نژاد ويستار استفاده شد كه به دو گروه شش‌تايي تقسيم شدند. در گروه اول پس از تزريق مورفين و نالوكسان، متادون تزريق شد. تزريق i.p. متادون با روش اندرسن با دوزهاي (mg10-5-5/2) به‌صورت روزانه به مدت سه هفته s.c. انجام شد (به‌جز چهارشنبه و پنج‌شنبه‌ها) و در گروه دوم تزريق مورفين و نالوكسان انجام شد و سپس يادگيري احترازي غيرفعال توسط شاتل باكس در مورد دو گروه اجرا شد. داده‌هاي مربوط به مدت زمان تأخير ورود به اتاق تاريك (STL) و مدت زمان اقامت در اتاق تاريك (TDC) با استفاده از آزمون نا پارامتريك مك نمارا تحليل شد. يافته ها نشان دادند كه مصرف متادون بر مرحله اكتساب يادگيري شرطي احترازي غيرفعال موش‌هاي وابسته به مورفين نر نژاد ويستار تأثير داشت و عوارض متادون باعث شد كه آموزش شاتل باكس انجام نگيرد. مشاهدات قبلي بيانگر ضعف عضلاني، مشكلات حسي و حركتي، كاهش انگيزه و گوشه‌گيري موش‌هاي مصرف‌كننده متادون بود.