بررسي روش استفاده از سدهاي تأخيري در كنترل سيلاب

يكي از پديده هايي كه همواره جان انسان ها، منابع طبيعي و اقتصادي را مورد تهديد قرار داده است، جريان عظيم آب همراه با مواد رسوبي آبرفتي حوضه آبريز يا به عبارت ديگر سيل همراه با مواد رسوبي است. به دليل وقوع جريان زياد سيلاب در حوضه آبريز رودخانه ها، فرسايش هاي عظيمي در سطح حوضه اتفاق مي افتد. در نتيجه خسارت جاني و مالي افزايش مي يابد. تا جايي كه مزارع، محل هاي مسكوني، تجاري و صنايع ايجاد شده در پايين دست، ديگر از خطر سيلاب مصون نبوده و لطمات غير قابل جبراني متحمل مي گردند. هر چند كه همواره نمي توان در مهار سيلاب ها موفق بود و حل قطعي مسئله طغيان ها نيز امكان پذير نمي باشد. لذا بايد كوشيد تا پيامد ها و تبعات زيان بار و مخرب سيل ها را كاهش داد. روش هاي مختلفي براي كنترل سيل وجود دارد كه انتخاب هر روش يا تركيبي از روش ها بستگي به شرايط محلي پروژه، اهميت مناطق تحت حفاظت پروژه و شرايط اقتصادي كشور دارد. يكي از روش هاي سازه اي كنترل سيلاب سدهاي تأخيري مي باشند. سدهاي تأخيري، تأثير مستقيم و سريع بر روي سيلاب مي‌گذارند. ظرفيت خروجي يك سد تأخيري با مخزن پر، بايستي برابر حداكثر ظرفيتي باشد كه مي‌تواند از پائين‌دست رودخانه عبور كند. اين سدها بيشترين كارايي را در حوضه‌هاي كوچك با شيب تند دارند.