زاينده رود و توسعه پايداردر كشاورزي استان اصفهان

پيامدهاي خشك شدن زاينده رود به صورت كاهش رطوبت هوا، افزايش شدت تابش، افزايش غبارات محلي و آلودگي هوا، افت سطح آب هاي زيرزميني، خشك شدن تدريجي پوشش گياهي و مراتع، كاهش فعاليتهاي كشاورزي و باغداري و در نهايت افزابش بيكاري و فقر اجتماعي به ويژه براي ساكنين اطراف رودخانه مي باشد. لذا زاينده رود نه فقط يك اكوسيستم طبيعي بلكه يك سرمايه اجتماعي براي استان اصفهان محسوب مي شود كه خشك شدن آن توسعه پايدار اجتماعي و شهري را در معرض خطر قرار مي دهد و براي رفع اين معضل ظرفيت سازي در بخش هاي ديگر ضروري به نظر مي رسد.