برآورد فرسايش خاك و توليد رسوب با استفاده از مدل EPM و GIS درمناطق خشك (مطالعه موردي: حوزه آبخيز زاهدان)

هدف از انجام اين پژوهش برآورد فرسايش و رسوب حوزه حرمك با استفاده از مدل EPM در محيط نرم افزاري GIS است. بدين منظور با تهيه لايه هاي مربوط به پارامترهاي مدل در واحدهاي همگن و تلفيق آنها، ميزان فرسايش و رسوب حوزه به تفكيك زيرحوزه‌هاي منطقه مورد مطالعه برآورد و شدت فرسايش در آنها تعيين شد. براساس برآورد هاي مدل اپي ام، ميزان فرسايش و رسوب كل حوضه به ترتيب برابر با ۸۷/۳۰۰۵۱۷ و ۲۵۵/۵۰۵۷۷۸ متر مكعب در سال مي‌باشد. همچنين وضعيت فرسايش حوضه مورد مطالعه در كلاس خيلي شديد طبقه‌بندي شده كه مطابق با اين طبقه‌بندي ۵۶۱/۱۸۴۳۲ هكتار از اراضي حوضه حرمك داراي فرسايش خيلي شديد است. براساس مطالعات ميداني صورت گرفته، بيشترين مناطق حساس به فرسايش به نهشته‌هاي سيلابي سخت نشده و پادگانه‌هاي گراولي كه داراي پوشش گياهي ضعيف و فاقد عمليات حفاظتي مي‌باشند، تعلق دارد. با بررسي وضعيت موجود در منطقه و مقايسه آن با برآوردهاي حاصل از مدل EPM، نتايج بيانگر آن است كه مدل مورد استفاده در حوضه‌ مورد مطالعه از دقت كافي در برآورد ميزان فرسايش و رسوب و تعيين نقاط حساس به فرسايش برخوردار نمي‌باشد كه اين امر متاثر از نامتناسب بودن مدل با شرايط آب و هوايي منطقه مورد مطالعه و استفاده نكردن از ساير عوامل مهم در توليد رسوب و فرسايش مي‌باشد. همچنين يافته‌هاي اين تحقيق بيان‌گر آن است كه استفاده از سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي با توجه به قابليت‌هاي بالاي آن در تجزيه و تحليل اطلاعات و تهيه و برنامه‌ريزي اقدامات اصلاحي و حفاظتي از منابع آب و خاك، الويت دارد.