بررسي تأثير خشكسالي هواشناسي بر كميت و كيفيت منابع آب زيرزميني (مطالعه موردي: دشت داراب)

خشكسالي يكي از پديده‌هاي اقليمي است كه در پهنه وسيعي از كشور ايران به شكل¬هاي متفاوت قابل‌مشاهده است. اين پديده در همه شرايط اقليمي و در همه مناطق كره زمين به وقوع مي‌پيوندد و ازجمله بلايايي است كه بيشترين خسارات مالي را بر جاي مي‌گذارد. اولين و مهم‌ترين تهديد خشكسالي در منابع آبي ظاهر مي‌شود؛ بنابراين شناخت منابع آب به‌خصوص آب‌هاي زيرزميني، همچنين بررسي تأثير خشكسالي اقليمي بر روي اين منابع موجب مديريت صحيح مصرف و حفظ اين منابع پرارزش مي‌شود. در اين پژوهش به بررسي تأثير خشكسالي هواشناسي بر كميت و كيفيت منابع آب زيرزميني با استفاده از سه شاخص خشكسالي SPI، GRI و SECIدر دشت داراب پرداخته شد. لذا جهت بررسي تأثير خشكسالي هواشناسي بر كميت و كيفيت آب‌هاي زيرزميني از آمار ايستگاه‌هاي سينوپتيك، چاه‌هاي پيزمتري و بهره برداي دشت داراب در دوره آماري (1396-1382) استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه خشكسالي¬هاي اقليمي اخير بر روي شاخص‌ خشكسالي آب‌ زيرزميني و همچنين شاخص استانداردشده هدايت الكتريكي اثر داشته به‌نحوي‌كه در طي دوره آماري مذكور به‌طور متوسط حدود 19 متر افت سطح آب در كل دشت داراب اتفاق افتاده و شوري (EC) در حدود 237 ميكرو موس بر سانتي‌متر افزايش‌يافته كه ضرورت مديريت صحيح منابع آب را نشان مي‌دهد.