ارايه مدلي جهت بسط مفهومي رهبري مبتني بر علوم اعصاب (نوروليدرشيپ) در سازمان هاي ايراني

انسان كه بعنوان محوري ترين عامل سازمان تلقي مي گردد برداشت و تفسير از آن دچار دگرگوني هايي شده بطوريكه از مفاهيم انسان اقتصادي، اجتماعي، روانشناختي و حتي انسان پيچيده به مفهومي جديدتر بنام انسان مغز محور رسيده ايم برداشتي كه همان اعتقاد به پيچيدگي انسان را دارد اما معتقد است كه علوم اعصاب قادر است اين جعبه سياه پيچيدگي احساس،افكار و رفتار انسان را تحليل نمايد. امروزه از علوم اعصاب در حوزه هاي مختلفي بالاخص علوم اجتماعي استفاده مي شود كه يكي از زيربخشهاي آن علوم اعصاب سازماني است كه مي تواند بستري براي تبيين مفهوم رهبري سازماني براساس علوم اعصاب يا همان نوروليدرشيپ گردد مفهومي كه ديويد راك در سال 2006 معرفي نمود . پژوهش بر حسب نوع ، توسعه اي و كاربردي است و برحسب روش ، توصيفي و از نظر زمان جمع آوري اطلاعات ،چند مقطعي و با روش دلفي انجام گرفته است. نمونه گيري بصورت قطعي و قضاوتي است. ادبيات پژوهش با الهام از خواسته واقعي حدود 10384 نفر كاركنان ناشي از مطالعه موسسه گالوپ كه خواهان برقراري مواردي در سازمان هاي متبوع خود بودند، چارچوبي نظري را جهت تبيين مدلي واقعي تر و كاربردي تر از نوروليدرشيپ را پيشنهاد داد كه در نهايت بر پايه ابعاد چهارگانه اعتماد، همدلي، امنيت و اميد بود كه مدل معرفي شد و سياست هايي كه مي تواند تحقق دهنده ارتقاي وضعيت هركدام از اين ابعاد در سازمان باشد را نيز ارايه خواهد داد. براساس نظر خبرگان و با توجه به كفايت نظري آنان ابعاد احصا شده كاملا با فرهنگ سازمانهاي ايراني همخواني داشته و مي تواند درجهت اين اصل مهم مغز يعني حداكثرسازي احساس پاداش و حداقل سازي تهديد باشد كه در اين پژوهش پاداش شامل اعتماد كردن و مورد اعتماد بودن، درك شدن و مورد حمايت و احترام بودن، امنيت و آرامش داشتن و نهايتا اميدواربودن و تهديد همانا بي اعتمادي سازماني ، درك نشدن و همدلي نكردن با فرد، آرامش و امنيت رواني و جسماني نداشتن و شيوع نااميدي سازماني است