بررسي تأثير رهبري اصيل بر هويت يابي سازماني با نقش ميانجي جو اخلاقي سازمان

هدف پژوهش، شناسايي ارتباط بين رهبري اصيل و هويت يابي سازماني و نقش ميانجي جو اخلاقي سازمان در جمعيت هلال احمر استان خراسان رضوي بود. روش تحقيق توصيفي- همبستگي و از نظر هدف پژوهشي كاربردي مي باشد. جامعه آماري؛ كليه كاركنان جمعيت هلال احمر استان خراسان رضوي به تعداد 600 نفر بود كه از آن ميان 234 نفر به روش نمونه گيري تصادفي طبقه-اي به عنوان نمونه انتخاب و در تحقيق مشاركت داده شدند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه بوده كه در رهبري اصيل از پرسشنامه والومبا و همكارانش(2008)، در هويت يابي سازماني از پرسشنامه ميلر و همكاران(2000) و براي سنجش جو اخلاقي سازمان از پرسشنامه بابين(2000) استفاده گرديد. به منظور تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (معادلات ساختاري) به كمك نرم افزارهاي آماري SPSS و LISREL بهره گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه بين رهبري اصيل و هويت يابي سازماني رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد. همچنين رهبري اصيل تأثير غيرمستقيم و معناداري از طريق جو اخلاقي سازمان بر هويت يابي سازماني دارد. بعلاوه يافته هاي تحقيق نشان داد كه در حال حاضر گرايش به رهبري اصيل در جامعه مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بوده و وضعيت هويت يابي سازماني و جو اخلاقي سازمان نسبتاً مطلوب است.