ارزيابي ريسك هاي نوفه و ارتعاشات مترتب بر ساختمانهاي اطراف خطوط مترو در محيطهاي پرازدحام شهري با استفاده از روش FMEA فازي

توسعه خطوط مترو در محيطهاي پرازدحام شهري عليرغم مزاياي فروان در توسعه پايدار و گسترش صنعت حمل و نقل، همواره داراي اثرات سو ثانويه لرزش و سر و صداي ناخواسته ناشي از حركت قطارها، در ساختمانهاي اطراف خطوط مترو، سبب بروز نارضايتي براي ساكنين و بروز ريسكهاي ايمني متعددي براي آنها مي شود و شناخت ريسكهاي مترتب بر ساكنين اطراف خطوط مترو، امري ضروري است. در راستاي پاسخ به اين ضرورت، در اين پژوهش ريسكهاي ايمني وارد بر ساكنين ساختمانهاي اطراف خط 1 مترو شهر تهران بر اساس مطالعات ميداني مورد بررسي قرارگرفت. بدين منظور نقاطي از اين خطوط كه بيشترين حس نارضايتي از مترو، وجود داشت شناسايي گرديد و پرسش نامه هاي معني داري براي تعيين ريسكها بر اساس روشFMEA  فازي تهيه گرديد. پرسش نامه ها در جامعه آماري 231 نفري از ساكنين اطراف توزيع گرديد و بر اساس پردازش داده ها ريسكهاي موثر شناسايي و رتبه بندي شدند. نتايج اين تحقيق نشان داد كه ريسكهاي اختلال در خواب و استراحت، كاهش ارزش ساختمان و افزايش نياز به تعمير و باز سازي اجزاي سازه اي و غيرسازه اي ساختمان مهمترين و اختلال در محاوره روزمره بين افراد، مرگ و مير حيوانات خانگي و تامين و تعبيه وسايل كاهش صدا و ارتعاشات از سوي مالكين كم اهميت ترين ريسكهاي وارد بر ساكنين اطراف خطوط مترو ميباشد.