سرزندگي درفضاهاي علمي

بايد اذعان داشت يكي ازمهمترين مشكلات جدي امروزه در عصر جهاني شدن وتكنولوژي، كاهش احساس نشاط و سرزندگي در فضاهاي علمي است. از آنجا كه رسالت معماري بهبود وضعيت زيستي بشر از طريق افزايش كيفيت فضا مي باشد؛ و اين امر زماني محقق مي شود كه محيطهاي مختلف از جمله فضاهاي علمي به گونه اي باشند كه مخاطبين ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و زمان بيشتري را در محيطهاي علمي سپري كنند .دراين پژوهش روش تحقيق بر اساس منطق قياسي و به صورت توصيفي و تحليلي انجام گرفته است ؛ همچنين روش جمع آوري اطلاعات به صورت پيمايشي و اسنادي بوده است. ماحصل دستاوردهاي بدست آمده در اين پژوهش مبين اين واقعيت است ﻛﻪ ﺑراي ﻓﺮاﻫﻢ نمودن زﻣﻴﻨﻪ ﺟﺬب اﻓﺮاد و احساس نشاط و سرزندگي ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﻋﻨﺎﺻﺮ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺟـﺬب ﻛﻨﻨـﺪه ﻣﻮﺟﻮد در اين فضاها را فراهم نمود و مسايلي كه ﻣخاطبين براي بيشتر ﻣﺎﻧﺪن در اين ﻓﻀﺎها را دﭼﺎر ﻣﺸﻜﻞ مي نمايد را مرتفع كرد تا در ﻛﻤﺎل رﺿﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺪ .بر اﻳﻦ اساس ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﺠﺎد سر زندگي در فضاهاي علمي با ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺪل ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ كه بر گرفته از مطالعه و بررسي نظرات كارشناسان و صاحبنظران بدست آمده دو ﻋﺎﻣﻞﺟﺬاﺑﻴﺖ و رﺿﺎﻳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻠﺰوﻣﺎت اوﻟﻴﻪ ﺳﺮزﻧﺪﮔﻲ در قضاهاي علمي مطرح شده است و ساير ﻋواﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺟﺬاﺑﻴﺖ و رﺿـﺎﻳﺖ را در ﻓـﻀﺎي علمي تأثير داشته در اين ﻣﺪل ﺟﺎي گرفته است. درواﻗﻊ در اﻳﻦ ﻣـﺪل ﻣﻔﻬـﻮم ﺳـﺮزﻧﺪﮔﻲ ﻓـﻀﺎي علمي درﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪه ﺑﻌﺪ داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ(ﺧﺮد و ﻛﻼن )ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻌﺪ داﺧﻠﻲ ﺑﻪ دو بخش كالبدي و ﻏﻴﺮ ﻛﺎﻟﺒﺪي ( ﻓﻀﺎﻳﻲ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ) ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﺴﻴﻢ شده و ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﺟﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣـﻞ ﻛﻼني ﻧﻈﻴـﺮ ﻣﻮﻟﻔـﻪ ﻫـﺎي ﻓـﻀﺎﻳﻲ، ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ، اﻗﺘﺼﺎدي واﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺪام ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺧﻮد را دارا ﻫﺴﺘﻨﺪ ودر انتها با تحليل فضباهاي علمي به ارايه راهكارهاي معماري براي هريك از عناصر موثر در سرزندگي فضاهاي علمي در بعد كلان و خرد پرداخته شده كه تمام اين عوامل در كنار هم سبب شده تا افراد از بودن در يك فضا احساس رضايت كنند.