بهينه‌سازي كمي مراقبين سلامت دريك پايگاه بهداشت شهري با استفاده از برنامه‌ريزي خطي

مقدمه: پايگاه‌هاي بهداشت شهري اولين سطح ارائه مراقبت‌هاي بهداشتي اوليه در سطح شهرهاي كشور مي‌باشند. هزينه نيروي انساني در بخش سلامت 70-80 درصد منابع اين حوزه را به خود اختصاص مي‌دهد. باوجود اهميت تعداد كاركنان واقعي و بهينه در كيفيت خدمات ارائه‌شده به مشتريان، همچنين هزينه آن براي نظام سلامت، تاكنون براي آن استاندارد خاصي تدوين نگرديده است. اين پژوهش با هدف تعيين تعداد بهينه مراقبين سلامت جهت ارائه خدمات به گروه‌هاي سني- جنسي با استفاده از تكنيك علمي تحقيق در عمليات يعني برنامه‌ريزي خطي صورت گرفته است. روش پژوهش: نوع پژوهش كاربردي از دسته مطالعات توصيفي- تحليلي است. جامعه موردپژوهش خدمات ارائه‌شده به گروه‌هاي سني- جنسي در يك پايگاه بهداشتي شهري مي‌باشد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، خدمات گروه‌هاي سني- جنسي است كه پس از مشاهده، زمان‌سنجي و همچنين زمان سرويس‌دهي مراقبين سلامت با استفاده از برنامه‌ريزي بهينه مراقبين سلامت موردنياز در يك پايگاه بهداشتي شهري مي‌باشد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، خدمات گروه‌هاي سني- جنسي است كه پس از مشاهده، زمان‌سنجي و همچنين زمان سرويس‌دهي مراقبين سلامت با استفاده از برنامه‌ريزي خطي و نرم‌افزار Win QSB (Windows Quantitative Systems for Business)، بهينه مراقبين سلامت موردنياز در يك پايگاه بهداشتي شهري مشخص گرديد. نتيجه‌گيري: مدل‌هاي متنوع تحقيق در عمليات همچون مدل برنامه‌ريزي خطي و شبيه‌سازي مي‌تواند به‌عنوان ابزاري مفيد براي تعيين تعداد بهينه كاركنان جهت برنامه‌ريزي و توليد مراقبت سلامت موردنياز در بخش‌هاي مختلف نظام سلامت مورداستفاده قرار گيرد.