مطالعه معماري و كاشيكاري هاي پل خواجو و بررسي تطبيقي آن با ديگر پل هاي تاريخي شهر اصفهان

پل هاي تاريخي رودخانه زاينده رود از دير باز مورد توجه اهالي شهر و گردشگران و پژوهشگران بوده است. پل هاي تاريخي ناخودآگاه افراد را به سمت خود جذب ميكنند و وادار به تفكر و تحسين درباره ي اين سازه هاي تاريخي ميكنند. تمامي پل ها در نظر اول به مانند يكديگر ميباشند، همگي از جنس ساروج و آجر و داراي سنگفرشي در محل عبور و مرور ميباشند و تنها كاربري آنها عبور و مرور مردم شهر در زمان قديم بوده است، اما پس از مطالعه ي آنها پژوهشگر به نكات قابل توجهي ميرسد كه نه تنها اين پل ها يكسان نيستند بلكه داراي تفاوت هاي زيادي ميباشند كه لازمه بررسي و پژوهش است. پل خواجو خصيصه هاي منحصر به فردي نسبت به ديگر پل هاي تاريخي دارد كه قابل تأمل است.كاشيكاري هاي زيباي آن و اصول معماري آن موضوعي قابل مطالعه ميباشد كه بايد خصوصيات خاص آن را از طريق قياس و شناخت با ديگر پل ها بيشتر متوجه شد. اطلاعات پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي تحليلي و مقايسه اي انجام شده است و برداشت اطلاعات به روش كتابخانه اي و ميداني مربوط به موضوع مورد نظر جمع آوري گرديده است، تا اصول مهم حول اين موضوع انتخاب و بررسي شوند. همچنين در اين مقاله به شناخت و بررسي كامل پل خواجو از نظر نقوش و كاشيكاري ها و معماري آن اشاره گرديده است، كه هدف از اين پژوهش مطالعه و بررسي كاشيكاري ها و نقوش پل خواجو و شناخت كاربري تفرجگاهي اين پل در دوران صفويه پرداخته و به اين سوال پاسخ ميدهيم كه چرا ديگر پل ها تزئينات و كاشيكاري ندارند و نيز با تمام بررسي هاي انجام شده به اين نتيجه رسيده ايم كه پل خواجو يكي از پل هاي تاثير گذار زمان بوده است كه همه جوانب آن نقش بسزايي براي شهر و مردم داشته اند.