انديشه‌هاي خيرخواهانه در مثنوي معنوي

ادب فارسي به‌طوركلي و ادب عرفاني فارسي به‌طور خاص، به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم تحت تأثير معارف قرآني و ديني قرار گرفته است و غناي فرهنگي و نوع دوستي‌اش بيشتر، وام‌دار آموزه‌هاي ديني و اسلامي است. مثنوي مولانا كه از قله‌هاي ادب منظوم عرفاني فارسي محسوب مي‌شود و موسوم به «قرآن به زبان فارسي» است به دليل فراواني و بسامد بالاي تضمين‌هاي قرآني و احاديث نبوي (ص)، مشحون از اين بهره‌وري‌ها است. رسيدگي به محرومان، پرداخت زكات، دلجويي از ستمديدگان، آينگي مؤمن براي مؤمن» مذمت ستمكاران و توصيف تبعات آن و ده‌ها موارد ديگر كه منبعث از معارف ديني است در مثنوي مولانا به كرّات آمده است كه اين مقاله به شرح موارد ياد شده مي‌پردازد.