بررسي اثر ZnO و سورفكتانت روي شيشه بايواكتيو SiO2-CaO-P2O5-ZnO به روش سل-ژل

شيشه هاي زيست‌فعال از سال 1970 به‌عنوان جايگزين مناسب براي استخوان ها و بافت هاي آسيب‌ديده توسط هنچ مطرح گرديد. شيشه هاي زيست‌فعال با ايجاد لايه هيدروكسي كربنات آپاتيت كه شبيه ترين ماده معدني به استخوان است، به تسريع فرآيند درمان كمك مي كند. فرآيند سنتي ساخت اين نوع شيشه ها روش ذوبي بوده است كه روش سل-ژل به دليل مزاياي قابل‌توجه آن نظير دماي به‌مراتب پايين فرآيند، عدم تبخير P2O5 و عدم تغييرات شديد pH، جايگزين روش ذوبي گرديده است. به منظور دستيابي به خواص ويژه روي در شيشه و توليد شيشه زيستي مناسب، در اين پژوهش سنتز شيشه زيست‌فعال SiO2-CaO-P2O5-ZnO به‌روش سل-ژل انجام شد. با انجام آزمون هاي آناليز پراش پرتو ايكس (XRD)، طيف سنجي تبديل فوريه مادون قرمز (FTIR) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) از تشكيل لايه هيدروكسي كربنات آپاتيت روي سطح شيشه اطمينان حاصل شد و مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه نرخ تشكيل هيدروكسي آپاتيت بلوري روي شيشه زيست‌فعال SiO2-CaO-P2O5-ZnO حاوي 2 درصد ZnO در مقايسه با ديگر نمونه ها بالاتر بود. سپس با اضافه شدن سورفكتانت اثر حضور آن حين سنتز مورد بررسي قرار گرفت.