بررسي اثر بازدارندگي عصاره تلخه(Acroptilon repens L.) همراه با كيتوزان بر شاخص هاي رشدي علف هرز تاج خروس (Amaranthus retroflexus L.)

بررسي ها نشان داده است كه علفكش ها به علت پايداري كم و نيز ورود به آبهاي زيرزميني، اثرات نامناسب زيست محيطي به دنبال دارند. استفاده از گياهاني كه داراي خاصيت آللوپاتيك مي باشند امروزه مورد توجه قرار گرفته است. بدين منظور براي بررسي اثر عصاره آبي تلخه بصورت فرموله شده با كيتوزان به عنوان علفكش زيستي و فرموله نشده بر روي برخي شاخص هاي رشدي علف هرز تاج خروس، آزمايشي به صورت فاكتوريل دو عاملي در قالب طرح كاملاً تصادفي در 3 تكرار در آزمايشگاه دانشكده كشاورزي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1396 اجرا شد. فاكتور اول عصاره هاي فرموله شده و عصاره آبي تلخه، و فاكتور دوم 7 غلظت عصاره گياه تلخه بود. براي تهيه عصاره تلخه به صورت فرموله شده به مقدار مشخصي از عصاره آبي تلخه، 300 ميلي ليتر تري پلي فسفات سديم +كيتوزان اضافه شد. به هر پتري ديش مقدار 10 سي سي از هر محلول اضافه شد. نتايج درصد جوانه‏زني نشان داد با افزايش غلظت عصاره، ميزان بازدارندگي افزايش پيدا كرده، به طوري كه در غلظت 20%، كاهش درصد جوانه‎زني در تاج خروس 100% نسبت به تيمار شاهد بود، همچنين كمترين بازدارندگي در غلظت 625/0 از عصاره فرموله شده با كاهش 83/9% نسبت به تيمار شاهد اتفاق افتاد. بيشترين ميزان طول ساقه‏چه و طول ريشه‏چه در تيمار 625/0 درصد بدون محلول كيتوزان و كمترين آن در تيمار عصاره فرموله شده با كيتوزان در غلظت‏هاي 5 و10 و 20 درصد بدست آمد، بطوري كه عصاره فرموله شده با كيتوزان طول ساقه‏چه و ريشه‏چه را نسبت به شاهد 100 درصد كاهش داد.