مكان يابي و تخصيص آمبولانس با رويكرد آميخته تئوري صف (شبيه سازي) و برنامه ‏ريزي عدد صحيح

Ambulance Location Allocation Using an Integrated Queuing Theory and Integer Programming Approach

سيستم هاي خدمات فوريت هاي پزشكي فراهم كننده خدمات از نوع مراقبت هاي فوري پيش بيمارستاني براي افراد بيمار و آسيب ديده است. يكي از گام هاي اساسي براي ارائه مناسب خدمات اورژانسي، پاسخگويي سريع با آمبولانس است كه افزايش شمار درخواست‏ها براي آمبولانس از يك سو و از سوي ديگر محدوديت‏هاي عملياتي، برنامه ريزي بهينه منابع براي پاسخگويي سريع و دستيابي به نتايج مطلوب را دشوار ساخته است. اين دشواري به ويژه در توزيع و تخصيص آمبولانس به نقاط گوناگون شهر از اهميت زيادي برخوردار است. در اين پژوهش از مدل صف بيشينه پوشش مكان يابي-تخصيص براي تخصيص و پوشش تقاضا براي آمبولانس شهري استفاده شده است. براي دستيابي به پاسخ بهينه، رويكرد شبيه سازي مونت كارلو با مدل سازي رياضي تركيب شده است. داده هاي مورد نياز مسئله از مركز فوريت-هاي پزشكي بوشهر گردآوري شد. با بكارگيري روش شبيه سازي مونت كارلو داده هاي لازم مانند شمار آمبولانس مورد نياز هر گره با حالات متفاوت سيستم در قالب محل تماس، تعداد متفاوت تماس هاي اورژانسي در روز و ميانگين زمان سرويس با توجه به توابع توزيع تجربي براي مدل برآورد گرديد. همچنين، شمار آمبولانس در سطوح اطمينان متفاوت محاسبه شد و سپس با استفاده از حل مدل رياضي در نرم افزار لينگو پاسخ بهينه به دست آمد. يافته ها نشان مي دهد كه سطوح اطمينان متفاوت براي پوشش بيشينه تقاضا بر تخصيص آمبولانس ها به مراكز تأثيرگذار است. همچنين، استفاده از اين روش، تركيب هاي گوناگوني را در سطوح اطمينان متفاوت براي شمار آمبولانس مورد نياز هر گره ارائه مي دهد.