مطالعه راه هاي باستاني منطقۀ مراغه بر اساس متون تاريخي و شواهد باستان شناختي (مطالعه موردي پُل هاي تاريخي)

اهميت راه ها در زندگي جمعي بشر امري بديهي بوده و رشد و تعالي تمدن بشري با جاده ها ارتباط مستقيم داشته است. اهميت راه ها تا بدان حد كه سطح فرهنگي هر منطقه و ميزان توسعه آن را مي توان با توجه به دوري يا نزديكي آن به جاده ها تعيين كرد. جاده ها تنها مسير آمد و شد مردم عادي، قواي نظامي و يا بستري كه فعاليت هاي تجاري بر روي آن ها انجام گيرد نبوده اند؛ بلكه به عنوان مهم ترين وسيله ي ارتباط جمعي، زمينه هاي انتقال دستاورد هاي فكري و فرهنگي انسان ها به يكديگر را فراهم مي كرده اند. زندگي جمعي انسان ها حاصل كُنش و تعاملات جمعي است. انتقال تجارب و مهارت هاي مردم هر منطقه به ديگران زمينه ساز پيدايش فرهنگ ها و تمدن ها بوده است. اين مناسبات ميان انسان ها به وجود نمي آمد مگر اين كه وسيله ارتباطي كه همانا جاده ها و پل ها بودند، به وجود آمده باشد. از اين روي از قديم-الايام جاده ها را كه بنا به انگيزه هاي مختلف ارتباطي به وجود آمده اند، در زندگي انسان ها بسيار بااهميت مي بينيم. منطقۀ آذربايجان با دره ها و رودخانه هاي فراوان و پرآب موانع بزرگي بر سر راه هاي كاروانرو به حساب مي آمد. ناچار براي جاده سازي لزوم احداث پل به شدت احساس مي شد. از جمله مناطقي كه نقش مهمي در ارتباطات منطقه اي در حوزه شمال غرب ايران (آذربايجان) ايفا نموده، شهرستان مراغه است. بر همين اساس، شهر مراغه به خاطر قرارگيري در مسير ارتباطي بين شهرهاي مهم آذربايجان تاريخي از جمله تبريز، اردبيل، اروميه از اهميت خاصي برخوردار بوده كه در اين شهرستان پل هايي توسط حاكمان محلي احداث شده است. در اين پژوهش ضمن معرفي و مطالعه پل هاي تاريخي شهرستان مراغه، با اهميت موقعيت جغرافيايي اين منطقه در ارتباطات بين شهرهاي اطراف نيز پرداخته شده است.