استفاده از شاخص واژگاني براي اشكال سفالينه هاي پياله، چمانه و ساتگني ‏

زبان با توجه به تاثير بسزايي كه در انتقال مفاهيم دارد نقشي كليدي در زمينه بيان مطالب علمي ايفا مي كند.‏‎ ‎باتوجه به عمده ‏يافته هاي بدست آمده از كاوش هاي باستان شناسي ،طيف گسترده اي از ظروف را مي بينيم كه بيشتر از جنس سفال، فلز و ‏آبگينه مي باشد، در نتيجه پرداختن به ابعاد مختلف آن مي تواند حائز اهميت باشد. با توجه به خلا موجود واژگاني در زمينه ظروف ‏به دست آمده كه آنها را از حيث حجم،فرم و جنس توصيف كند ؛لذا براي بيان گزارشي در اين زمينه نيازمند وجود تصاوير و داشتن ‏داده هايي ازخصوصيات ظاهري براي تصور بهتر از شكل و كاربرد ظروف هستيم. متاسفانه در گزارشات باستان شناسي در زمينه ‏نام گزاري ظروف ،سليقه اي برخورد شده است و منابع ادبي و بارمعنايي نام ها در نظر گرفته نشده است؛ لذا نيازمند راهكاري براي ‏هماهنگ كردن و موظف كردن پژوهشگران به لحاظ اطلاق ظروف براساس متون ادبي هستيم. در اين مقاله سعي بر آن است ‏قدمي در اين جهت براي نامگزيني ظروف سفالين برداشته شود. سفال به عنوان يكي از دست ساخته هاي بشر كه از ديرباز مورد ‏استفاده بوده است،داراي اهميت است. از مسائل مهم در ساخت ظروف، علاوه بر كاربرد، نام آنها و طبعا ارتباط نام هر يك از ظروف ‏با كاركرد و كاربردشان است كه اين نام ها بر اساس ظاهر، كاربرد و نوع استفاده با هم تفاوت دارند. لذا با توجه به تعاريف واژگان در ‏لغت نامه ها، طبقه بندي و تعيين نام هر يك از ظروف موردپژوهش صورت گرفت براي تحليل هر چه بهتر و دقيق تر أشكال سفالينه ‏با تكيه بر تعاريفي كه در لغت نامه ها آمده و اسامي اي كه در آثار نويسندگان و شاعران ذكرشده اقدام به تقسيم بندي گرديد. از ‏ظروفي چون پياله، چمانه و ساتگني به صراحت در لغت نامه ها براي ميگساري ياد شده است.‏